آیت‌الله منتظری

نیست. ارشاد و انتقاد از حاکمان و متصدیان امور و جلوگیری از تعدیات و ظلم ها و تضییع حقوق مردم و رعایت نکردن قوانین از مصادیق بارز امربه معروف و نهی ازمنکر است، و برای انجام این فریضه الهی بهترین وسیله و مقدمه ایجاد تشکل و سازماندهی است، و در حقیقت "تحزب و تشکل" به عنوان مقدمه برای انجام این فریضه عقلا و شرعا واجب است.

هنگامی که مولا امیرالمؤمنین (ع) با این که به اعتقاد ما دارای مقام عصمت می‎باشند از انتقاد استقبال می‎کنند، چنان که در خطبه 216 نهج البلاغه می‎خوانیم:

"فلا تکفوا عن مقالة بحق أو مشورة بعدل فانی لست فی نفسی بفوق أن أخطی، و لا آمن ذلک من فعلی الا أن یکفی الله" (از گفتار حق و مشورت عادلانه ابا نکنید، زیرا من ذاتا فوق خطا نیستم و از آن در امان نمی باشم مگر این که خدا کفایت کند) تکلیف دیگران در این زمینه روشن است. شخص غیر معصوم طبعا اشتباه و خطا دارد، و از تذکر و انتقاد صحیح بی نیاز نیست.

نامه ای که 135 نفر از نمایندگان ملت آن را محترمانه نگاشته و امضاء کرده اند جزء حقوق و وظایف نمایندگی آنان بوده است، ولی متأسفانه بدون رعایت ساز و کار قانونی از انتشار آن جلوگیری می‎شود؛ و حتی مصوبه شورای عالی امنیت ملی در کار نبوده است بلکه یک فرد دستور می‎دهد، این می‎شود "استبداد و عمل خودسرانه" در برابر نمایندگان منتخب ملت. جای تعجب است نامه ای که مضمون آن در دنیا منعکس می‎شود در خود کشور سانسور می‎گردد. و از سوی دیگر نیروهای سازمان یافته با شگردهای مختلف به توهین و تضعیف نمایندگان پرداخته اند. در صورتی که مسئولین ذی ربط باید جلوی این قبیل اقدامات غیرقانونی را بگیرند. مثل این که برخی بنا دارند با ایجاد بحران در جامعه به حاکمیت خود ادامه دهند.

[ لزوم تمکین به رأی و نظر مردم و نمایندگان آنان ]

آیت الله العظمی منتظری راه برون رفت از انسداد سیاسی، استبداد و بحرانها را