آیت‌الله منتظری

متأسفانه بسیاری از ما گرفتار برخی اخلاق سوء و خصلت های زشت اجتماعی می‎باشیم که منشاء نوع گرفتاریهاست و بتدریج جزء فرهنگ ما شده که لازم است خود را از آنها پاک و مهذب نماییم.

اینک به چند خصلت از این خصلتهای زشت اشاره می‎کنم:

1 - روحیه تملق گویی و مدح و ثنای بی رویه نسبت به افراد و متصدیان امور و ساخت شخصیتهای کاذب به گونه ای که آنان باور می‎کنند و مغرور می‎شوند، و در نتیجه خود را حق مطلق می‎پندارند و هیچ گونه انتقادی را نمی پذیرند.

مدیر یک اداره یا مؤسسه وظیفه دارد خواسته های مراجعین مربوطه را به خوبی مورد توجه قرار دهد وگرنه باید مجازات شود، ولی ما عادت کرده ایم با زبان تملق و ثناگویی حق خود را مطالبه نماییم، و او هم انتظار چنین روشی را دارد، و بتدریج جزء فرهنگ ما شده است.

ما برای مداحان و تملق گویان امتیاز قائل می‎شویم در صورتی که از رسول خدا(ص) نقل شده است: "احثوا التراب فی وجوه المداحین" (نهج الفصاحة، شماره 91) بر چهره ستایشگران خاک بیفشانید.

و از امیرالمؤمنین (ع) نقل شده: "کثرة الثناء ملق، یحدث الزهو و یدنی من الغرة" (غررودررآمدی، شماره 7119) ثناگویی زیاد تملق است، در طرف خودبینی و تکبر ایجاد می‎کند و او را به غرور نزدیک می‎نماید. پست و مقامهای دنیا برای انسان کمال نمی آورد و جز مسؤولیت چیزی را در پی ندارد، ولی در جامعه ما به محض اینکه کسی متصدی پست و مقامی شد، ثناگویان او را احاطه می‎کنند و او را مجمع همه کمالات معرفی می‎نمایند و او باور می‎کند و انتظار دارد به جای تذکر و انتقاد همه در برابر او کرنش کنند وگرنه عوامل قدرت او به کار می‎افتند. بزرگی بزرگان واقعی به جای خود محفوظ، ولی ما متأسفانه با ثناگویی های بی رویه از شخصیت ها بت می‎سازیم به گونه ای که همه باید بدون چون و چرا تسلیم آنان باشند وگرنه محاکمه است و زندان و محرومیت از حقوق اجتماعی. شخصیتها را همان گونه که هستند باید شناخت نه آن گونه که قدرتمندان و سیاستمداران می‎خواهند.

رسول گرامی اسلام (ص) به دستور خدا در کارهای عمومی و اجتماعی با مردم