آیت‌الله منتظری

نمایند که کشور متعلق به همه مردم ایران است و همه طبقات در پیروزی انقلاب ایران سهیم بودند.

و انتظار می‎رود که همه هموطنان خارج از کشور نیز به فکر سعادت و پویایی کشور خویش باشند و از آب و خاک و وطن و فرهنگ خود قهر نکنند و در مقاطع حساس از آن دفاع نمایند و بتدریج مقدمات بازگشت به خانه پدری خویش را فراهم نموده و در این راه برخی گذشته ها را فراموش و بعضی رنجها را تحمل کنند. "رنج راحت دان چو شد مطلب بزرگ"، و از خدای بزرگ و مهربان در رسیدن به این هدف مقدس کمک بخواهند که خداوند کمک یاران خویش می‎باشد.

اینکه پس از اشاره به مشکلات و کارهای خلاف که تا حال انجام شده از اینجانب نسبت به آینده سؤال کرده اید: "چه باید کرد؟" به نحو اجمال یادآور می‎شوم که من متخصص و کارشناس فعالیتهای سیاسی و تاکتیکهای مبارزاتی که با هزینه کمتر نتیجه بخش باشد نیستم تا بتوانم در این قبیل مسائل اساسی نظر بدهم.

یکی از اشکالهای وارد بر ما این است که نوعا می‎خواهیم در همه امور اظهارنظر قاطع کنیم و در مرحله عمل نیز فقط نظر ما محور عمل قرار گیرد، و این امر ناشی از یک روحیه خودخواهی و منشاء بسیاری از عقب ماندگی هاست.

من در اینجا فقط چند نکته اخلاقی را یادآور می‎شوم:

در قرآن کریم می‎خوانیم: (ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم) (سوره رعد، آیه 11) خداوند وضعیت هیچ گروهی را تغییر نمی دهد مگر اینکه آنان روحیات و روش خویش را تغییر دهند.

و از رسول خدا(ص) نقل شده: "کما تکونوا یولی علیکم" (نهج الفصاحة، شماره 2182) همان گونه که می‎باشید بر شما حکومت می‎شود.

بنا نیست که عالم طبیعت با معجزات و خارق عادات اداره شود؛ این عالم، عالم اسباب و مسببات است و اعمال و روش ملت در تحصیل آزادی و خواسته های مشروع آنان نقش اساسی دارد.

یکی از راههای سعادت و پیروزی برای انسانها انتقاد از خویش می‎باشد تا بدین وسیله به خود آییم و در روش خود تجدیدنظر نماییم.