آیت‌الله منتظری

مشورت کن). کلمه "عفو" حکایت از گناهکار بودن آنان می‎کند؛ با این حال می‎فرماید پس از عفو و گذشت، آنان را مورد مشورت خویش قرار بده؛ یعنی به آنان بها بده و آنان را غیر خودی مپندار؛ این است دستور و روش اسلام.

در نامه مولا امیرالمؤمنین (ع) به مالک اشتر که به عنوان حاکم مصر معین شده بود می‎خوانیم: "و أشعر قلبک الرحمة للرعیة و المحبة لهم و اللطف بهم، و لا تکونن علیهم سبعا ضاریا تغتنم اکلهم فانهم صنفان: اما اخ لک فی الدین او نظیر لک فی الخلق، یفرط منهم الزلل و تعرض لهم العلل، و یؤتی علی ایدیهم فی العمد و الخطاء فأعطهم من عفوک و صفحک مثل الذی تحب ان یعطیک الله من عفوه و صفحه" (نهج البلاغه، نامه 53)، (رحمت و محبت و لطف نسبت به رعیت را در عمق دل قرار بده و بر آنان درنده حمله ور مباش، زیرا آنان دو گروه می‎باشند: یا برادر دینی تو و یا همچون تو انسانند، لغزش آنان زیاد و حوادثی برای آنان رخ می‎دهد و از دست آنان گناهانی به عمد یا خطا سر می‎زند، پس با آنان عفو و گذشت داشته باش، همان گونه که دوست داری خدا نسبت به تو عفو و گذشت داشته باشد).

در زمان حکومت ساده و عادلانه رسول خدا(ص) و امیرالمؤمنین (ع) هیچ نحو محاکمه سیاسی یا زندانی سیاسی وجود نداشت؛ این شما و این تاریخ اسلام؛ و با اینکه خوارج در مقابل امیرالمؤمنین (ع) شعارهای تند می‎دادند و سرسختانه مخالفت می‎کردند، ولی مادامی که دست به قیام مسلحانه و خونریزی نزدند، حضرت با آنان برخورد نکردند و حتی حقوق آنان را نیز از بیت المال قطع ننمودند.

اینکه شما نوشته اید: "حکومتی که شما از مؤسسین آن بوده اید"، هدف اساسی از انقلاب اسلامی ایران - که امثال اینجانب نیز از آن حمایت می‎کردیم - سلطه جوئی و حکومت مطلق بر مردم نبود، بلکه مقصود تأمین حقوق ملت و آزادیهای مشروع و رفع اختناق و ظلم و استبداد و خودسریها، و پیاده شدن دستورات حیات بخش اسلام در همه زمینه ها بود.

اینجانب مدتی بود که تصمیم داشتم در مسائل سیاسی کشور اظهارنظر نکنم، زیرا متأسفانه گوش شنوائی وجود ندارد، و نصیحت ها و انتقادهای خیرخواهانه را