آیت‌الله منتظری

خواستند او را بکشند، حضرت فرمود: "رویدا انما هو سب بسب او عفو عن ذنب." (شماره 420)

8 - و در غررودررآمدی از امیرالمؤمنین (ع) نقل شده: "اعرف الناس بالله اعذرهم للناس و ان لم یجد لهم عذرا" (شماره 3230)

9 - "جمال السیاسة العفو فی الامرة و العفو مع القدرة" (شماره 4792)

10 - "شر الناس من لایعفو عن الزلة و لایستر العورة" (شماره 5735)

11 - "ظفر الکرام عفو و احسان، ظفر اللئام تحیر و طغیان."(شماره 6045)

12 - "رب ذنب مقدار العقوبة علیه اعلام المذنب به." (شماره 5342)

13 - و از حضرت علی بن الحسین (ع) نقل شده: "و اما حق رعیتک بالسلطان فان تعلم انهم صاروا رعیتک لضعفهم و قوتک فیجب ان تعدل فیهم و تکون لهم کالوالد الرحیم و تغفر لهم جهلهم، و لاتعاجلهم بالعقوبة، و تشکر الله عزوجل علی ما آتاک من القوة علیهم." (الخصال، 567/2)

در این زمینه روایات زیاد است، هرکس مایل باشد می‎تواند به جلد دوم "دراسات فی ولایة الفقیه" (ص 396) مراجعه نماید.

14 - و در خطب نهج البلاغه می‎خوانیم: "و ان من اسخف حالاة الولاة عند صالح الناس ان یظن بهم حب الفخر، و یوضع امرهم علی الکبر، و قد کرهت ان یکون جال فی ظنکم انی احب الاطراء و استماع الثناء، و لست - بحمدالله - کذلک، و لو کنت احب ان یقال ذلک لترکته انحطاطا له - سبحانه - عن تناول ما هو احق به من العظمة و الکبریاء، و ربما استحلی الناس الثناء بعد البلاء، فلا تثنوا علی بجمیل ثناء لاخراجی نفسی الی الله و الیکم من التقیة (البقیة خ) فی حقوق لم افرغ من ادائها و فرائض لابد من امضائها، فلا تکلمونی بما تکلم به الجبابرة، و لا تتحفظوا منی بما یتحفظ به عند اهل البادرة، و لا تخالطونی بالمصانعة، و لاتظنوا بی استثقالا فی حق قیل لی، و لا التماس اعظام لنفسی، فانه من استثقل الحق ان یقال له او العدل ان یعرض علیه کان العمل بهما اثقل علیه، فلاتکفوا عن مقالة بحق او مشورة بعدل، فانی لست فی نفسی بفوق ان اخطئ و لا آمن ذلک من فعلی الاان یکفی الله من نفسی ما هو املک به منی، فانما انا و انتم عبید مملوکون لرب لا رب غیره یملک منا مالا نملک من انفسنا." (خطبه 216)