صفحه ۶۱

[ لزوم انتقادپذیری، مدارا، طرد متملقان و حذف گروههای فشار]

ط: رهبر و سایر مسؤولین کشور لازم است انتقادپذیر باشند، و به مردم اجازه دهند حرفشان را بزنند، وگرنه حرفها و خواسته ها اگر در دلها جمع شوند عقده خواهند شد، و مجموع عقده های جمع شده در دلها روزی منفجر می‎شوند و همچون سیل بنیان کن اساس حکومت را متزلزل و خراب می‎کنند. در جهان امروز با رشد ملتها و ارتباطات جهانی، از راه اختناق و تخویف و ارعاب نمی توان به حکومت ادامه داد؛ یک رکن شعار ما در وقت انقلاب کلمه "آزادی" بود، و بسا انتقاد شخص دردمند - در اثر فشار و تضییقات - با مقداری تندی و خشونت نیز آمیخته باشد.

مسؤولین باید با سعه صدر با انتقادات برخورد کنند و محور عمل آنان باید آیه شریفه: (اشداء علی الکفار رحماء بینهم) باشد - البته منظور از کفار در آیه شریفه کفار حربی است -. اینکه ما شرقی ها عادت کرده ایم با تملقات و ثناگویی های اغراق آمیز مسؤولین بالا را در هاله ای از نور قرار دهیم و آنان را در عداد انبیاء و انوار مقدسه وانمود کنیم به گونه ای که هیچ کس حق انتقاد نسبت به آنان نداشته باشد، بسیار عادت غلطی است. لازم است مسؤولین بالا جلوی تملقات را بگیرند و افراد متملق را طرد نمایند و خودشان را در ردیف سایر مردم قرار دهند و از انتقادات نرنجند؛ حتی الامکان نسبت به ملت خود از قوه قهریه استفاده نکنند و بزرگترین ابزار آنان برای اداره کشور ملایمت و ملاطفت و مدارا باشد، و در مسائل داخلی حتی الامکان با گذشت و اغماض برخورد کنند و حرفهای مخالفین خود را تحمل نمایند. البته اهانت به مسؤولین شرعا جایز نیست ولی این امر به مسؤولین اختصاص ندارد، اهانت به هیچ مسلمانی جایز نیست؛ ولکن انتقاد صحیح و امر به معروف و نهی از منکر اهانت نیست بلکه انجام وظیفه شرعی و عقلی است. اینکه مسؤولین قضایی مقیدند برای هر تخلف جزئی پرونده تنظیم کنند و محاکمه راه بیندازند کار درستی نیست و به ضرر حکومت است نه به نفع آن.

از جهت دیگر ایجاد گروههای فشار برای ایجاد ارعاب و اهانت به افراد عمل غلطی است.

ناوبری کتاب