جامعه معلمان ایران دامت توفیقاتهم
پس از سلام و تحیت و اعتذار از تأخیر جواب، پاسخ چهار پرسش شما را به طور اجمال یادآور میشوم:
[ اشکالات قانون اساسی کنونی ]
پاسخ پرسش اول: تدوین قانون اساسی ایران در آغاز انقلاب به دلیل شرایط حاکم بر جامعه به سرعت انجام گرفت؛ و خبرگان قانون اساسی - که اینجانب نیز یکی از آنان بودم - با همه حسن نیتی که داشتند تجربه قانون گذاری نداشتند. و از سوی دیگر نظامی که مورد نظر آنان بود با سایر نظامهای موجود و حاکم در سایر کشورها کاملا متفاوت بود و برای اولین بار تجربه میشد؛ و در بازنگری ای که در سال 1368 انجام شد مشکلات دیگری نیز به وجود آمد.
به نظر میرسد مواردی که نیاز به تغییر یا اصلاح دارد بسیار است که هنگام تحقق شرایط باید زیر نظر افراد باتجربه و شخصیت های حقوقی و متعهد و دلسوز مشخص گردد.
تجربه پس از پیروزی انقلاب و به ویژه سالهای اخیر برخی اشکالات و بن بست های قانون اساسی را روشن کرده است که به پاره ای از آنها اشاره میشود:
1 - در قانون اساسی موجود وظایف و مسؤولیت های بسیار و سنگینی بر عهده رئیس جمهور (رئیس قوه مجریه) گذاشته شده، ولی قدرت و امکانات متناسب با این وظایف در اختیار او گذاشته نشده است.
برحسب اصول 3 و 121 حراست از مرزها و استقلال کشور از وظایف رئیس جمهور شمرده شده، در حالی که قوای نظامی کشور تحت فرمان رهبری قرار داده شده است.
تأمین آزادیهای سیاسی و اجتماعی و دفاع از حرمت اشخاص و حقوق ملت بر عهده رئیس جمهور گذاشته شده، در صورتی که او توان قانونی نسبت به تأمین امور نامبرده را دارا نیست.