آیت‌الله منتظری

حاکمیت و انتقاد از آن، بازداشت و محاکمه نمایند وجود ندارد. مخالفین سیاسی حضرت امیر(ع) در زمان حکومت آن حضرت به صورت علنی فعالیت داشتند و اظهارنظر می‎کردند، و بسا در حضور آن حضرت علنا علیه ایشان شعار می‎دادند، ولی تا زمانی که دست به سلاح نبردند نه آنان را بازداشت نمود و نه حقوق آنان را از بیت المال قطع کرد. و می‎فرمود: اگر ما هرکس را به صرف اتهام دستگیر نمائیم زندانها پر خواهد شد.

اینکه اینک معمول شده به مجرد اتهام یا اختلاف نظر سیاسی به بهانه حفظ حاکمیت و یا امنیت، کسانی را بازداشت می‎کنند و از حقوق اجتماعی محروم می‎نمایند و باعث اختلال در زندگی و ناراحتی فرزندان و خانواده ها می‎شوند هیچ مبنای شرعی و قانونی ندارد، و ظلم فاحشی است نسبت به آنان و خانواده ها؛ و طبعا مشروعیت نظام اسلامی را زیر سؤال می‎برد. و بدتر از آن اینکه آنان را در حال بازداشت از همه حقوق اجتماعی مربوط به مال و عرض و اهل و خانواده و اطلاعات محروم می‎نمایند، و برای اوقات بندگان خدا هیچ ارزشی قائل نیستند. متصدیان این امور باید در قیامت در محضر عدل الهی پاسخگو باشند.

در رژیم سابق نیز این کار به بهانه حفظ امنیت و حاکمیت معمول بود و دیدیم که نتیجه معکوس داشت. دستور برخی مقامات نیز مجوز این اعمال نامشروع نمی باشد، زیرا "لا طاعة لمخلوق فی معصیة الخالق" (نهج البلاغه، حکمت 165) اطاعت مخلوق در معصیت خالق جایز نیست.

ما گناهی بزرگتر از قتل نداریم، و در حدیث معتبر وارد شده که: "پیامبر(ص) در تهمت خون متهم را شش روز زندان می‎کرد اگر مدعی دلیل محکمی ارائه نمی کرد آن حضرت متهم را آزاد می‎کرد." (وسائل، ج 19، ص 121)

با زور و زندان و چماق نه دین تقویت می‎شود و نه حاکمیت تثبیت می‎گردد. اگر این بگیر و ببندها به دستور بالاترهاست که وااسفا، و اگر به ابتکار خود متصدیان است که وامصیبتا. آقایان از یک طرف متعرض مخالفین سیاسی می‎شوند، و از طرف دیگر به اتحاد همه اقشار دعوت می‎کنند؛ در صورتی که اتحاد یک سویه و اینکه همه اهل فکر و نظر فهم و درک خود را رها کنند و تسلیم فهم و درک واحدی گردند انتظار بیجایی است. در رابطه با حقوق مخالفین سیاسی حاکمیت می‎توان به جزوه "پاسخ اینجانب به پرسشهای آقای کدیور" مراجعه نمود.