جایی صادق است که گوینده قصد تحقیر داشته باشد، و قصد او برای قاضی احراز شود، و قهرا راهی جز اقرار در محیط آزاد وجود ندارد، و در صورت شک "الحدود تدراء بالشبهات"؛ و خلاصه اینکه هر عمل یا گفتار انسان که امکان وجود و یا عدم اهانت در آن باشد، مصداق اهانت بودنش منوط به قصد میباشد.
جواب 3: تشخیص اهانت هرچند بر عهده قاضی است که میخواهد حکم صادر نماید، ولی لازم است:
اولا: قصد اهانت برای قاضی احراز شود و راهی جز اقرار شخص در محیط آزاد وجود ندارد.
ثانیا: قاضی باید فرهنگ و عرف منطقه اجتماعی و مذهب متهم را در نظر بگیرد؛ زیرا ممکن است برخی تعبیرات در عرف عام اهانت باشد ولی در عرف خاص اهانت و تحقیر محسوب نگردد؛ و در صورت شک و تردید نمی توان تعزیر نمود، زیرا "الحدود تدراء بالشبهات".
جواب 4: همان گونه که یادآور شدم سب و شتم رسول خدا(ص) و ائمه هدی (ع) حکم خاصی دارد و مجازات آن از حدود الهی است، ولی سایر اهانتها تعزیر دارد و خصوصیات و مقدار آن تابع نظر حاکم شرع واجد شرایط است.
جواب 5: اگر سب به مرحله ارتداد و انکار اصل اسلام و نبوت از روی عناد برسد توبه مرتد هرچند بین خود و خدا مقبول است ولی در مرتد فطری مرد پس از ثبوت نزد حاکم شرع با بینه، حد باید اجرا گردد؛ ولی اگر با اقرار ثابت شود حاکم شرع میتواند بنا به مصالحی گذشت کند و حکم اجرا نشود.
و اگر سب به مرحله ارتداد و انکار اسلام و نبوت نرسد، قبل از ثبوت نزد حاکم اگر توبه کند توبه او قبول است؛ و در سایر اهانتها نیز اگر قبل از ثبوت نزد حاکم توبه کند، توبه او قبول است و جای تعزیر نیست.
.jpg)
