ضربه به آبروی افراد است و به صرف احتمال نباید اقدام شود.
علاوه بر این محاکم شرعا مجاز نیستند - چه قبل از ثبوت جرم و چه بعد از آن - مسأله اتهام و یا جرم افراد را بدون رضایت آنان علنی نمایند، مگر در موارد خاصی که در شرع بیان شده است. محاکم موظف اند هرگونه خسارات جانی، مالی و به ویژه حیثیتی را در صورت کشف خلاف جبران کنند و از افراد متهم نیز اعاده حیثیت نمایند.
از حضرت امام جعفرصادق (ع) روایت شده که فرمودند: "کسی که علیه فرد مؤمن چیزی را نقل کند و هدف او این باشد که به واسطه آن خبر او را تضعیف نموده و آبرویش را بریزد و در نزد مردم بی اعتبار ساخته و از چشم مردم بیندازد، خداوند چنین کسی را از ولایت خود خارج ساخته و به سوی ولایت شیطان رهسپار میسازد، و شیطان هم او را تحت ولایت خود نمی پذیرد." (وسائل الشیعه، کتاب الحج، ج 8، باب 157 از ابواب "احکام العشرة"، حدیث 2)
حفظ حیثیت و کرامت انسانی منحصر به مسلمان و مؤمن نیست، بلکه در آیات و روایات معصومین (ع) نسبت به حفظ آبرو و حیثیت همه انسانها حتی غیرمسلمانان تأکید شده، و علاوه بر آن به نیکی کردن و عدالت با آنان ترغیب و توصیه شده است: (لاینهاکم الله عن الذین لم یقاتلوکم فی الدین و لم یخرجوکم من دیارکم ان تبروهم و تقسطوا الیهم، ان الله یحب المقسطین) (سوره ممتحنه، آیه 7)
شیوه ای که متأسفانه سالهاست در کشور جریان دارد این است که افراد و جمعیت ها به صرف کوچکترین بهانه و اتهام در راستای مصالح جناحی و سیاسی بازداشت میشوند و سپس تحت فشارهای روحی از آنان اعترافات دروغ گرفته میشود، و در مجامع و محافل به حیثیت آنان ضربه وارد میکنند و همان اعترافات را به عنوان مدارک جرم مطرح میسازند. این همان شیوه ای است که در رژیم سابق وجود داشت و هم اکنون نیز در رژیمهای استبدادی جریان دارد، و از کبائر گناهان نزد شرع به شمار میآید و با عقل و قانون اساسی و قوانین بین الملل مخالف است. از این تأسف بارتر اینکه گاه شنیده میشود برای ملکوک کردن چهره های سیاسی منتقد، به مصاحبه های ساختگی و تحت فشار و بعضا پرونده سازیهای وقیح اخلاقی