[ فعالیت مخالفان سیاسی ]
پرسش 6 - آیا مخالف سیاسی که از راههای مسالمت آمیز و قانونی یا از طریق تشکیل احزاب در اندیشه اصلاح مفاسد جامعه و امربه معروف و نهی از منکر بوده، بدون اینکه به شیوه های مسلحانه و خشونت بار متوسل شود و انتقاد را تنها از طریق نوشتن و گفتن و مانند آن ابراز داشته، مجازات برانداز یا محارب را دارد؟
جواب: همان گونه که بیان شد عنصر خشونت و استفاده از سلاح در عنوان محاربه و بغی ملاحظه شده است؛ درحالی که مقوله تشکیل احزاب سیاسی و انتقاد و نصیحت حاکمان و ارائه راهکارهای بهتر برای اصلاح ساختار سیاسی نظام در جهت نیل به اهداف انقلاب، هیچ تناسب و تشابهی با مقوله براندازی و محاربه با خدا و رسول ندارد. بلکه امر به معروف و نهی از منکر و "النصیحة لائمة المسلمین" از وظایف مهم همه مسلمانان است و هیچ کس شرعا مجاز نیست از انجام این واجب ممانعت به عمل آورد.
اصولا اگر فعالیت مخالفان سیاسی یک حاکمیت - هرچند در اقلیت باشند - در یک بستر مردمی و در دید و اطلاع عموم باشد به شکلی که سطح آگاهی ملی را بالا ببرد و مردم خواسته ها و اهداف خود را در آن حرکت سیاسی متبلور ببینند، چگونه میتوان آن را برانداز قلمداد نمود؟!
در هر حکومت مردمی اقلیت این حق را دارند که با رعایت موازین شرعی و انسانی از راه تبلیغ و فعالیت های سیاسی، خود را به اکثریت تبدیل نمایند. اکثریت حاکم به هیچ وجه حق ندارد چنین حقی را از اقلیت سلب نماید؛ دیکتاتوری اکثریت بر اقلیت فرقی با دیکتاتوری فرد بر یک ملت ندارد. در کشورهای پیشرفته دنیا روند تبدیل اقلیت به اکثریت و به دست گرفتن حاکمیت همچنان وجود دارد و هیچ گاه زمزمه براندازی و قلع و قمع گروههای سیاسی شنیده نمی شود؛ یکی از علل مهم رشد و پیشرفت آنها نیز همین نکته میباشد.
.jpg)
