اینجانب بارها اعلام داشته ام که این گونه اعترافات هیچ گونه ارزش شرعی و حقوقی ندارد و برخلاف موازین شرع مقدس اسلام و قانون اساسی و قوانین بین المللی میباشد، و در افکار عمومی نیز بی ارزش و کاملا اثر معکوس خواهد داشت. در اصل 38 قانون اساسی میخوانیم: "هرگونه شکنجه برای گرفتن اقرار یا کسب اطلاع ممنوع است، اجبار شخص به شهادت، اقرار یا سوگند مجاز نیست، و چنین شهادت و اقرار و سوگند فاقد ارزش و اعتبار است. متخلف از این اصل طبق قانون مجازات میشود."
2 - تعدادی از دستگیرشدگان از مبارزین قدیمی و با سابقه در انقلاب بوده و سالها در زندانهای رژیم گذشته زندانی و مورد شکنجه قرار گرفته اند، و از چهره های آگاه و متعهد و خدمتگزار و علاقه مند به اسلام و کشور، و دارای تخصصهای مورد نیاز کشور میباشند.
و برخی از آنان از دوستان و همکاران مرحوم مهندس بازرگان در دولت موقت هستند، دولتی که روزگاری مرحوم امام خمینی آن را حکومت شرعی خواندند و قیام بر ضد آن را قیام بر ضد حکومت خدایی و قیام بر ضد خدا شمردند. (صحیفه نور، ج 5، ص 31)
آیا دنیا به ما نمی خندد که چگونه جمعی در یک مقطع حکومتشان حکومت خدایی و در مقطع دیگر همان جمع با داشتن همان مواضع و اعتقادات، دشمن و برانداز نظام اسلامی محسوب میشوند؟! بر طبق موازین دینی و قانون اساسی هرگونه اظهارنظر تا زمانی که موجب تضییع حقوق افراد نگردد آزاد است. در هیچ زمان و هیچ کشوری اظهارنظر و انتقاد از روش سیاستمداران و قدرتمندان موجب براندازی اصل نظام آن کشور نمی شود، بلکه موجب تنبه و تغییر روش و اصلاح اشتباهات حاکمان و در نتیجه تثبیت نظام خواهد شد.
آری، در صورت تکرار خطاها و اشتباهات و مظالم و عدم اجازه انتقاد به مردم و صاحب نظران ممکن است وضعیت به حد عصیان و انفجار برسد، که در این صورت باید خطاکاران و مستبدان را نیروهای برانداز به شمار آورد.
در جمهوری اسلامی - بر اساس شرع و قانون - هیچ مقامی تحت هیچ عنوانی حق جلوگیری از اظهارنظر و نصیحت و ارشاد را ندارد، هیچ قانونی نیز نمی تواند
.jpg)
