آیت‌الله منتظری

- به عنوان دفاع - تذکرات کتبی و شفاهی خود را در رابطه با این مسائل - که سابقا به عنوان انجام وظیفه شرعی و انسانی انجام شده - منتشر نمایم؛ این امر حق طبیعی هر انسانی است.

و اما انتشار آن در زمان حیاتم به این دلیل است که اکنون که من زنده هستم خروارها دروغ و تهمت و اهانت را نثار من کرده و می‎کنند، چه رسد به زمانی که من زنده نباشم و آنان با تشکیک در صحت مطالب کتاب و انتساب آنها به من آن را بی اعتبار نشان دهند. سالها اینجانب به هدف حفظ حرمتها از نشر اسناد موجود خودداری کردم و در برابر اتهامات و اهانتها نسبت به من و وابستگان من و محاکمات آنان صبر نمودم به امید اینکه متصدیان در روش خویش تجدیدنظر نمایند، ولی مشاهده شد که آنان دست بردار نیستند، لذا در نهایت چاره ای جز انتشار خاطرات و اسناد ندیدم.

سؤال سوم: هدف شما از اجازه چاپ و انتشار این خاطرات، آن هم در سطح بین المللی چه بوده است ؟ نظرتان در مورد ادعای افرادی که گفته اند آیت الله منتظری با انتشار این دو جلد کتاب، از حضرت امام خمینی انتقام گرفته است چیست ؟

جواب: از آنجا که اینجانب به مسائل و مشکلات جهان اسلام و مسلمانان خارج از کشور بسیار اهمیت می‎دادم، همواره پس از پیروزی انقلاب، آنان روابط فکری و عاطفی زیادی با من داشتند، لذا متصدیان امور دامنه تهاجمات و افترائات را به خارج از کشور نیز کشاندند و در نشریات خارج نیز منتشر می‎نمودند و حتی از قرار نقل متواتر برخی از سفارت خانه ها و رایزنیهای فرهنگی کشور در خارج با بودجه بیت المال کشور همان دروغها و جعلیات را به فضای خارج نیز منتقل نمودند تا چهره مرا در بین مسلمانان جهان خراب کنند و خود را از زیر فشار افکار عمومی آنان خلاص نمایند. در چنین وضعیتی برای من هیچ امکانی برای دفاع وجود نداشت جز مصاحبه هایی که احیانا توسط برخی خبرگزاریها و یا نشریات آزاد خارج از کشور انجام می‎شد و یا استفاده از "اینترنت".

کتاب خاطرات در سطح محدودی با مشقتهای فراوان تکثیر شد، ولی متأسفانه