آیت‌الله منتظری

حوزه ای که استقلال خود را از دست داده و از تعرض و سوءاستفاده های سیاسی بعضی جناحها مصونیت ندارد و در گوشه و کنار آن مراکزی درست شده همچون پادگانهای نظامی متشکل از تعدادی افراد ملبس به لباس روحانیت جهت حمله و تهاجم و تظاهرات و لعن و شعار و زنده باد و مرده باد گفتن، چگونه می‎خواهد و می‎تواند مسؤولیت صیانت از اسلام و آرمانها و جلوگیری از تخلفات و تعدیات قدرتمندان را انجام دهد؟!

فرضا اینجانب درسی را در حال حصر و یا - از باب فرض - رفع حصر شروع نمودم، هنگامی که فقاهت و تدریس این گونه فاقد ارزش معنوی و ملعبه سیاست بازان باشد که هر درسی را موافق میل و اهداف خویش نیافتند مورد تهاجم قرار دهند، شما عزیزان چه انتظاری خواهید داشت ؟! سابقا در کتابچه "حکومت مردمی و قانون اساسی،" یادآور شدم که در جهان امروز شوکت و عظمت هر کشور به فرهنگ و دانش آن کشور وابسته است، و مظهر فرهنگ کشور ما حوزه های علمیه و دانشگاهها و مطبوعات می‎باشند که متأسفانه حیثیت و کیان این سه پایگاه فرهنگی به وسیله همین گروههای فریب خورده مورد تجاوز قرار گرفته است. اگر دشمنان اسلام و روحانیت برای شکستن حریم حوزه های علمیه و قداست مرجعیت شیعه میلیاردها تومان خرج می‎کردند نمی توانستند این گونه که به دست خودیها انجام شد عمل نمایند.

در تاریخ شیعه همواره عظمت و حرمت حوزه های علمیه به استقلال آنها از قدرتهای ظاهری و عدم دخالتهای ناروا بود و بر این اساس می‎توانست رسالت خویش را به انجام رساند و مورد احترام و پذیرش طبقات مختلف جامعه قرار می‎گرفت، حتی در زمان مرحوم امام (ره) که علاوه بر رهبری مقام مرجعیت را نیز دارا بودند، ایشان همواره امور حوزه را به مراجع حوزه ارجاع می‎دادند و بر استقلال حوزه ها تأکید داشتند ولی متأسفانه پس از رحلت ایشان به این شیوه عمل نشد.

اینجانب در گذشته ضمن نامه ای خطر دولتی شدن و سیاسی شدن حوزه مقدسه قم و قرار گرفتن آن تحت سلطه و سیطره ارگانهای خاص امنیتی و نظامی را به مرجع بزرگوار مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی (ره) یادآور شدم و آن فقید سعید اقداماتی