حضرات علمای اعلام و فضلای محترم دامت توفیقاتهم
پس از سلام و تحیت - نامه آقایان محترم مبنی بر شروع تدریس توسط اینجانب در موقعیت حصر و زندان خانگی و پخش آن به وسیله تلویزیون مداربسته در منزل فرزندم احمد را دریافت نمودم. احساس مسؤولیت و توجه شما آقایان به موضوع مهم درس و بحث علمی قابل تقدیر است، و از اظهار همدردی و تأسف شما نسبت به ادامه حصر موجود تشکر مینمایم، و برای حل مشکلات و مصائب عدیده جهان اسلام و توفیق بیشتر شما در راه کسب مراتب عالیه علم و تقوا دعا میکنم؛ و یادآور میشوم:
هدف اصلی از تأسیس حوزه های علمیه و تدریس و بحث های علمی و تربیت افراد فاضل و مجتهد و متعهد همانا تقویت بنیه دینی همه طبقات جامعه و حفظ و نشر اسلام در تمام عرصه ها بوده و هست و اگر خدای ناکرده ارزش حقیقی حوزه ها و درس و بحث های علمی شناخته نشد و حوزه ها در تأمین هدف یاد شده موفق نبود باید به خدا پناه برد.
هنگامی که مشاهده میشود حوزه های علمیه ملعبه سیاست بازیها و در مدار قدرتها و اهداف خاص قدرتمندان قرار گرفته و مراجع محترم و بزرگان و فضلای متعهد حوزه ها نوعا در فضایی از نگرانی و خوف نسبت به انجام وظایف شرعی و اظهار حقایق و انکار منکر و دفع مظالم به سر میبرند چه امیدی میتوان داشت ؟!
هنگامی که از حوزه و دانشگاه استفاده ابزاری میشود و کانون تدریس فقه آل محمد(ص) و تجمعات دانشجویی مورد حمله و هجوم عده ای فریب خورده تحت حمایت ارگانهای رسمی و برخی مقامات مسؤول قرار میگیرد جوانان عزیز روحانی و دانشگاهی چه آینده ای را برای حوزه و مراکز علمی و دینی و مرجعیت و فقاهت پیش بینی میکنند؟!
هنگامی که حوزه ها و علمای اعلام نتوانند از مظالم و تخلفات و تعدیات گوناگون جلوگیری نمایند و یا حداقل تذکر بدهند قضاوت ملت نسبت به آنها چه خواهد بود؟!