مسؤول است. اسلام و حکومت اسلامی ایران تاکنون در اثر تکرویها و مطلق اندیشی های فردی در سیاست و اقتصاد ضربه های جبران ناپذیری خورده، و پیدایش تفکر جدایی دین از سیاست در نسل جدید نیز در همین رابطه است.
[ حصر و بازداشت و پرونده سازی ]
4 - در پاسخ به سؤال چهارم جنابعالی در رابطه با حصر اینجانب و پیامدهای آن یادآور میشوم:
متأسفانه حصر اینجانب و مزاحمتهای پیاپی و مستمر نسبت به شاگردان و مرتبطین به من و همچنین بازداشت و پرونده سازی و زندانی کردن بسیاری از گویندگان و نویسندگان که - نوعا - افراد مخلص و متعهد و معتقد به موازین اسلامی میباشند را آقایان به بهانه دفاع از اسلام و نظام اسلامی انجام میدهند، و برخی از ارگانها را به تملق و ثناگویی های مبتذل و تکراری وادار مینمایند، و هیچ گاه ارشاد و تذکر و امر به معروف و نهی از منکر را تحمل نمی کنند، در صورتی که بنای اسلام بر ارشاد و امر به معروف و نهی از منکر عمومی است، و چنین نیست که مسؤولین عقل کل باشند و مردم دیگر هیچ اندر هیچ.
مولا امیرالمؤمنین (ع) - با داشتن مقام عصمت - در خطبه 216 نهج البلاغه میفرمایند:
"رفتار شما با من به گونه تسامح و سازش نباشد، مپندارید برای من شنیدن حق سنگین است و انتظار ندارم مرا بزرگ شمارید، زیرا کسی که شنیدن حق و عدالت برای او سنگین باشد عمل به آن دو برای او سنگین تر است؛ پس از گفتار حق و راهنمایی به عدالت دست برندارید، که من خود را بالاتر و ایمن از خطا نمی پندارم مگر اینکه خدا مرا کفایت کند".
آنچه در باب قضاوت اسلامی مهم است احقاق حقوق مردم و اجرای حدود الهی است نه تنظیم پرونده های سیاسی و جناحی با طرح شکایتهایی از ناحیه شاکیان حرفه ای خاص. شما در تاریخ پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین (ع) موردی را نمی یابید که از این قبیل محاکمات سیاسی که امروز رایج شده وجود داشته باشد، خوارج نهروان