عمل نیز متولیان و متصدیان فهم و ابلاغ آن به ارزشها و اهداف دین پایبند نباشند، مردم قهرا به اصل دین و دیانت بدبین خواهند شد، و این امر گناه دین نیست بلکه گناه متولیان و متصدیان آن خواهد بود.
[ اصلاح زمینه های گرایش به جدایی دین از حکومت ]
از این رو باید گفت: وظیفه مهم متدینین و معتقدین به حکومت دینی در عصر غیبت، اصلاح دو عامل فوق میباشد: اولا باید تلاش و اجتهاد جمعی توسط اندیشمندان اسلامی نسبت به اصول حکومت دینی و زوایای مجهول آن به عمل آید، و ثانیا به نقد جدی عملکرد گذشته متصدیان حکومت و اصلاح آن پرداخته شود.
اسلام و حکومت اسلامی تاکنون از ناحیه مطلق اندیشی ها و خودمحوری ها ضربه های فراوانی خورده است که پیداشدن تفکر جدایی دین از حکومت یکی از ثمرات آن است.
وقتی که پیامبر بزرگوار اسلام (ص) و حضرت امیرالمؤمنین (ع) با داشتن مقام عصمت، پس از تصدی حکومت بر اساس تقاضا و بیعت مردم همواره به آرای مردم بها میدادند و خود را در معرض نقد و سؤال مردم قرار میدادند و ضعیف ترین مردم از هر طبقه میتوانست نظر و انتقاد خود را بدون ترس و واهمه مطرح سازد، چرا ما که مدعی پیروی از آن بزرگواران هستیم اجازه نمی دهیم تفکر و عملکرد ما توسط کارشناسان دلسوز و ناصحین مشفق نقد شود، و فورا انگ ضد انقلاب و نظام به آنان میزنیم و با پرونده سازی آنان را روانه زندانها میکنیم ؟!
خدای متعال در قرآن کریم در رابطه با مؤمنین میفرماید: (و أمرهم شوری بینهم) (سوره شوری، آیه 38) اداره امور مؤمنین بر اساس مشورت همگانی است. کلمه "امر" در اصطلاح کتاب و سنت بر امور سیاسی و عمومی اطلاق میشده است.
و به پیامبر خود خطاب میکند: (و شاورهم فی الامر) (سوره آل عمران، آیه 159) در امور سیاسی و اجتماعی با مردم مشورت کن.
و برحسب تواریخ وارده پیامبراکرم (ص) در پیشامدهای مهم سیاسی و اجتماعی به یاران خود میفرمود: "اشیروا علی" مرا راهنمایی کنید. کلمه "علی" در لغت عربی
.jpg)
