آن تلف میگردد، و چه حب و بغضها و کدورتها و درگیریهایی را در پی دارد؟!
آنچه به مناسبت مردمی بودن حکومت و جمهوریت نظام ضرورت دارد، انتخاب نمایندگان مجلس شورا (قوه مقننه) و انتخاب رئیس جمهور (رئیس قوه مجریه) میباشد. بجاست این دو انتخابات مهم و لازم در یک بار و یک روز انجام شود تا از نظر زمان و هزینه به صرفه ملت باشد، و در سایر موارد که برحسب قانون برگزاری انتخابات پیش بینی شده است نیز باید از هر گونه تشریفات زائد پرهیز شود، و در عین حال زمینه حضور همگانی فراهم گردد؛ و همان گونه که در فصل اول گذشت انتخابات سالم و آزاد در صورتی انجام میگیرد که متکی بر احزاب سیاسی مستقل مردمی و متشکل از افراد عاقل متعهد و دارای شعور سیاسی باشد.
دوم: انتخابات شهرهای بزرگ
به نظر میرسد یکی از کارهایی که ضرورت دارد مجلس شورا انجام دهد تقسیم شهرهای بزرگ به ویژه تهران به منطقه های مختلف است همان گونه که شهرداریها و آموزش و پرورش انجام داده اند، و برای هر منطقه به تناسب جمعیت آن نماینده تعیین نمایند.
اینکه یک نفر در تهران به سی نفر یا بیشتر رأی بدهد و فرد دیگری در جای دیگر به یک نفر، اولا: یک تبعیض و امتیاز غیرعادلانه است، زیرا انتخاب نمایندگان مجلس برای مصالح شهری نیست بلکه در رابطه با مصالح و سیاست کشور است. اساس و زیربنای اداره و سیاست کشور آرای مردم است که در نمایندگان آنان متبلور میشود، و در این حق همه افراد کشور مساوی میباشند، و ظرافت این نکته هنگامی واضح میشود که یک فرد ساده بی اطلاع از مصالح سیاسی در تهران حق داشته باشد به سی نفر رأی بدهد اما یک فرد دانشمند کارشناس مسائل سیاسی در شهری دیگر حق داشته باشد فقط به یک نفر رأی بدهد، در صورتی که آرای افراد نقش تعیین کننده در سیاست کشور دارد.
و ثانیا: شناخت کامل هر فرد ساکن تهران نسبت به سی نفر بسیار کار مشکلی است، و در نتیجه آرای اغلب افراد به مصرف لیست های ناشناخته گروههای خاص