یک پیرمرد نود و پنج ساله فاضل و محترمی را که دارای سوابق ارزنده ای است به دلیل نوشتن نامه ای محترمانه و مشفقانه که حاوی تذکرات به مقام رهبری بود مورد حمله قرار دادند و میخواستند او را به دادسرا احضار نمایند.- اشاره به احضار آقای دکتر یدالله سحابی به دادگاه با شکایت رئیس دادگستری تهران (مدعی العموم) - در پی چاپ نامه نصیحت آمیز و تذکرات مشفقانه او به رهبری در روزنامه نشاط - دارد. این روزنامه چند روز بعد توقیف شد. گرچه تعطیلی روزنامه ابتدا به خاطر چاپ نامه فوق بود ولی به دلیل بازتاب ناخوشایند چنین عملی، چاپ مقاله ای درباره قصاص را بهانه تعطیل قرار دادند؛ ولی در دادگاه و رأی صادره انگیزه اصلی را که چاپ آن نامه بود پنهان نکردند.
حضرت امام با همه کمالاتی که داشتند هیچ گاه ادعای عصمت نکردند و معصوم هم نبودند، رهبر کشور نیز مانند سایرین معصوم از خطا نیست و در اثر مسؤولیت خویش قابل انتقاد محترمانه است؛ انتقاد و امر به معروف غیر از اهانت است. این قبیل شخصیت تراشی ها مخالف با روح اسلام است و یک نحو شرک محسوب میشود. اینکه مسؤولین بالا را با تملقات و ثناگویی های اغراق آمیز در هاله ای از نور خیالی قرار دهید به گونه ای که هیچ کس حق تذکر و انتقاد نداشته باشد، سبب میشود که جمعی خیال کنند بسا درجات و مقاماتی که برای انبیای الهی و ائمه معصومین (ع) ذکر شده نیز از قبیل همین مداحی های خارج از متعارف بوده است؛ و چه بسا تکرار تملق و دروغ امر را بر طرف مشتبه کند و دروغها را راست پندارد. در اسلام غیر از خدا و معصومین (ع) و کتاب خدا و مسلمات اسلام هیچ گونه خط قرمزی وجود ندارد. بر مسؤولین واجب است جلوی این قبیل تملقات را بگیرند و افراد متملق و همچنین افراد هتاک را طرد نمایند.
از رسول خدا(ص) نقل شده: "اذا رأیتم المداحین فأحثوا فی وجوههم التراب" (مسنداحمد، ج 2، ص 94) هنگامی که ثناگویان را میبینید بر روی آنان خاک بپاشید.
و در کلمات قصار نهج البلاغه (شماره 347) میخوانیم: "الثناء باکثر من الاستحقاق ملق" ثناگویی بیش از استحقاق تملق است.
مرحوم امام و هر شخصی از حضرت امیرالمؤمنین (ع) که بالاتر نیستند؛ ما آن حضرت را از گناه و خطا معصوم میدانیم، با این حال در خطبه 216 نهج البلاغه از
.jpg)
