آیت‌الله منتظری

اساتید دانشگاه و یا دارای تخصص های مورد نیاز کشور و یا دارای سرمایه هایی هستند که اگر محیط کشور امن باشد سرمایه های آنان به نفع اقتصاد کشور به کار می‎افتد.

در این رابطه با مسؤولین وزارت کشور نیز گفتگو شد، ولی متأسفانه افراد تند و یا مغرض به ویژه در اطلاعات نگذاشتند این برنامه عملی شود، و الان این مسأله به صورت یکی از معضلات جمهوری اسلامی در آمده است؛ و بالاخره بقا و ثبات نظام به سعه صدر مسؤولین و تحمل افکار و نظریات مختلف و عفو و اغماض وابسته است. برای هر موضوع جزئی تشکیل پرونده و دادگاه و حکم زندان کار درستی نیست، و این شیوه دوام نخواهد داشت، همان گونه که در رژیم سابق دوام نداشت.

چند روز پیش در روزنامه ای خواندم که "عدد زندانیان فعلی در ایران ده برابر زندانیان اوایل انقلاب شده و در هر 54 ثانیه یک نفر وارد زندان می‎شود" اگر چنین باشد برای کشور فاجعه است.

نکته چهارم: یکی از اموری که اینک در جو کشور موجب اتهام افراد و پرونده سازی و محاکمه شده تهمت اهانت به حضرت امام یا مقدسات است. و حتی برخی افراد فاضل و متعهد و خدمتگزار به اسلام و انقلاب و کشور، و یا برخی از ارباب مطبوعات به این اتهام واهی با سر و صدا محاکمه و محکوم و زندانی می‎شوند. البته اهانت به مسؤولین و بزرگان عقلا و شرعا جایز نیست، ولی این امر به مسؤولین اختصاص ندارد؛ اهانت به هیچ مسلمان بلکه هیچ انسانی جایز نیست. لیکن متأسفانه در اثر جهالت یا جناح بندیهای سیاسی هر نحو انتقاد و تذکر اهانت شمرده می‎شود.

من با هر استدلال و منطق که بررسی می‎کنم برایم روشن نیست که چه فرقی وجود دارد بین این قبیل محاکمات با محاکماتی که در همین زمینه از ناحیه رژیم سابق انجام می‎شد؟! و چگونه آنها با این قبیل محاکمات طاغوت و ضد اسلام و ضد روحانی محسوب می‎شدند ولی آقایان مجریان حکومت عدل علی (ع)؟!