اکثر مردم از مجلس خبرگان این است که با این همه بودجه سنگینی که برای انتخابات خبرگان مصرف میشود آنان هر سال یک بار یا دو بار اجتماع میکنند و از آنان کار مثبتی مشاهده نمی شود، و هیچ گاه به مسائل و حوادث مهمی که در کشور رخ میدهد توجه ندارند، و بسا مسائلی را که باید به مقام رهبری و یا به نهادهای مربوط به او تذکر بدهند تذکر نمی دهند؛ در صورتی که اینان باید در مناطق مختلف کشور به منزله چشم و گوش و ناظر رهبر باشند. خود من شخصا به برخی از محترمین گفتم چرا فلان موضوع را که اهمیت دارد و با حیثیت رهبری نیز مرتبط است به ایشان تذکر نمی دهید؟! در جواب گفتند: ما حاضریم به دیگران بگوییم ولی با ایشان نمی توانیم مطرح کنیم؛ و این امر خلاف انتظاری است که مردم از خبرگان دارند.
نکته مهم این است که بسیاری از آنان فقط با علوم حوزوی سر و کار دارند، و با مطبوعات و رسانه های خبری چندان سر و کاری ندارند و از مسائل سیاسی و حوادثی که رخ میدهد بی اطلاعند، و در این صورت افرادی که اهل فضل بوده و متخصص در مسائل سیاسی و اجتماعی هستند میگویند چگونه چنین افرادی میخواهند رهبر کشور را از ناحیه ما انتخاب نمایند؟! و در ضمن، مقایسه خبرگان فعلی با مهاجرین و انصار صدر اسلام مقایسه صحیحی نیست، زیرا آنان اهل حل و عقد و محور سیاست زمان خود بودند و جامعه مسلمین آنان را قبول داشتند. اینکه ما تصور میکردیم مردم نمی توانند خودشان مستقیما رهبر را انتخاب نمایند اشتباه بوده، زیرا همان گونه که مردم مرجع تقلید خود را با سؤال و تحقیق از اهل خبره مستقیما انتخاب میکنند ممکن است در صورت لزوم رهبر کشور را نیز به همین نحو انتخاب نمایند.
و بالاخره مجلس خبرگان رهبری - با این همه نیرو و بودجه که در انتخابات آن مصرف میشود - خیلی موفق نبوده است؛ انتظار میرفت آنان پیوسته مراقب اعمال مقام رهبری و حواشی او باشند در صورتی که این کار عملا انجام نشده است، پس بجاست در آینده نسبت به آن تجدیدنظر شود. و متأسفانه سال گذشته در امتحاناتی که از کاندیداهای آن در قم انجام شد - چنانکه اهل اطلاع گفتند و به شیاع رسید - تبعیض های ناروا و حق کشی های واضح در کار بوده و عکس العمل بدی در حوزه و