صفحه ۱۶۷

می‎گیرند بسیار متأسف و ناراحت هستم. وقتی با اینجانب - که تمام عمر خود را برای استقلال و عزت این کشور و دفاع از حقوق و آزادیهای مشروع مردم صرف نموده و اکثر حاکمان فعلی جزو شاگردان اینجانب بوده اند - این چنین رفتار می‎شود، حساب دیگران معلوم است؛ من بارها گفته ام که نه قبایی برای رهبری دوخته ام و نه طالب مقام مرجعیت هستم اما بیان حقیقت را وظیفه شرعی خود دانسته و آنچه را به صلاح انقلاب و ملت بدانم بازگو می‎کنم و همچون گذشته در دفاع از حقوق مردم و آزادیهای مشروع کوتاهی نخواهم کرد، و معتقدم که اگر با مردم صادق باشیم آنان نیز در مشکلات ما را یاری خواهند کرد، مردم با کمبودها می‎سازند ولی حق کشی و تبعیض را تحمل نمی کنند، "و الملک یبقی مع الکفر و لا یبقی مع الظلم". من از محصور بودن خود ناراحت نیستم، اما از اینکه افرادی از خانواده شهدا و نیروهای خدمتگزار و پیشگامان در مبارزه و انقلاب را به خاطر من مورد اذیت و آزار قرار می‎دهند و برای آنان پرونده سازی می‎کنند رنج می‎برم.

سؤال هشتم: آیا می‎دانید که احتمالا چه زمانی از بیت شما رفع حصر می‎شود؟ در صورت رفع حصر چه نقشی را ایفا خواهید کرد؟

جواب: من به زمان رفع حصر فکر نمی کنم بلکه در این اندیشه ام که هم اکنون چه وظیفه ای بر عهده من است، در هر شرایط وظیفه و مسئولیتی خاص متوجه انسان می‎شود. اکنون که در حصر هستم به انجام وظایف شرعی و مطالعه و پاسخ به پرسشها و خواندن جراید و مجلات و تحقیقات علمی مشغولم، و اگر روزی رفع حصر شود متناسب با زمان و نیازها تصمیم خواهم گرفت.

ان شاءالله موفق باشید.

1378106
قم - حسینعلی منتظری

ناوبری کتاب