وجودی به مراتب عالی و حتی به عالیترین مرحله وجودی برسد، و از طرفی نیز خدا فیاض علی الاطلاق است و او را منع فیض نشاید، لذا مادة المواد به اراده خداوند در قوس صعود در مسیرهای مختلف حرکت میکند و با تحقق شرایط خاص، صورتها و فعلیت های گوناگون به خود میگیرد؛ و چه بسا در اثر تکامل جوهری و پدیدآمدن شرایط به سرحدی میرسد که قابلیت پیدا میکند به نازلترین مرتبه تجرد که از ماده بالاتر است برسد؛ ولی چون این مرتبه از تجرد، میوه و ثمره خام است از اصل خود که ماده است جدا نمی شود و در یکدیگر فعل و انفعال دارند، و بالاخره چون مجرد ناقص است از ماده بهره میبرد و با ابزار ماده راه کمال را طی میکند تا زمانی که در اثر مرگ از ماده به طور کلی جدا شود.
البته در مرگ طبیعی، نفس در تجرد کامل واقع شده و ماده را طبعا و خودبه خود رها میکند، همچون میوه ای رسیده که به خودی خود از درخت جدا میشود؛ و اگر مرگ طبیعی نباشد هرچند مجرد کامل نشده و خام است ولی دیگر قابلیت تکامل ذاتی را ندارد- چون تکامل به حرکت است و حرکت به موضوع که ماده است نیاز دارد- لذا همچون میوه خامی که به زور از درخت چیده میشود، نفس نیز به مرگ اخترامی و غیر طبیعی از بدن جدا میشود.
پس به نظر صدرالمتألهین (ره) نفس و روح مجرد، میوه خود طبیعت و محصول عالی ماده است. و عالم ماده همچون رودی است گل آلود و