صفحه ۲۹۸

از لحن این قبیل آیات استفاده می‎شود که خلقت انسان بی هدف نیست، و هدف از خلقت او بازگشت وی به سوی خداست.

3 - (ان فی خلق السموات والارض و اختلاف اللیل والنهار لایات لاولی الالباب، الذین یذکرون الله قیاما وقعودا و علی جنوبهم و یتفکرون فی خلق السموات و الارض ربنا ما خلقت هذا باطلا سبحانک فقنا عذاب النار)سوره آل عمران (3)، آیات 190 و 191 [یقینا در آفریدن آسمانها و زمین و اختلاف شب و روز نشانه هایی است برای اهل خرد، کسانی که یاد می‎کنند خدا را ایستاده و نشسته و بر پهلو، و در خلقت آسمانها و زمین فکر می‎کنند، - و می‎گویند: - پروردگارا تو این مجموعه را باطل و بیهوده نیافریده ای، تو منزهی، پس ما را از عذاب آتش نگه دار.]

از دقت در آیه شریفه به دست می‎آید که نظام آفرینش و تحولات آن حاکی از وجود خالق و صفات کمالیه او و از جمله علم و قدرت و حکمت اوست، و چون حکیم است خلق آنها باطل و بیهوده نیست - او از انجام کار بیهوده منزه است - پس خلقت انسان فاعل مختار با امتیازاتی که در بین موجودات عالم دارد برای اهداف مهمی بوده، و مقتضای حکمت خدا ارائه صراط مستقیم و تشریع تکالیف و مقرراتی است که موجب تربیت او و ایصال وی به هدف نهایی است و طبعا انحراف اختیاری او از آن اهداف آتش را در پی دارد و لذا از خدا می‎خواهد که او را از عذاب آتش محفوظ بدارد.

ناوبری کتاب