سختی ها که ظاهرا شر میباشند و به انسان میرسند، در راستای آزمایش و ابتلای انسان است که بدون آن نمی تواند به کمال که هدف نهایی است برسد؛ البته انسان باید بسیار هوشیار باشد که در بلاها و مصائب گرفتار و مغلوب تیر بلا نگردد و صبورانه بر حوادث پیروز و غالب گردد: (و لنبلونکم بشئ من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثمرات و بشر الصابرین)سوره بقره (2)، آیه 155 [و قطعا شما را با ترس و گرسنگی و کم شدن اموال و نفوس و محصول درختها آزمایش میکنیم. و - ای پیامبر - به صابرین بشارت ده.] اگر هدف از خلقت ما زندگی در این دارفانی بود، جا داشت از بلاها و ناملایمات برنجیم و اعتراض کنیم، ولی در قرآن کریم میخوانیم: (الذی خلق الموت و الحیوة لیبلوکم ایکم احسن عملا)سوره ملک (67)، آیه 2 [خدایی که مرگ و زندگی را آفرید تا آزمایش کند عمل کدام یک از شما بهتر است.] در کوره بلاها و نشیب و فرازهای زندگی است که استعدادهای درونی شکوفا و انسانهای ارزنده شناخته میشوند؛ و دنیا دار عبور و آخرت دار قرار است.
و چه بسا این گونه حوادث دردناک و مولم عقوبتی دنیوی برای معصیت بعضی از انسانهاست: (و ان تصبهم سیئة بما قدمت ایدیهم فان الانسان کفور)سوره شوری (42)، آیه 48، یا تذکری برای ترک أولای بعضی از اولیای خداست (و ذاالنون اذ ذهب مغاضبا فظن أن لن نقدر علیه فنادی فی الظلمات أن لا اله الاأنت سبحانک انی کنت من الظالمین)سوره انبیاء (21)، آیه 87 [و - به یادآور داستان - ذاالنون (یونس) را هنگامی که در