آیت‌الله منتظری

جنود عقل و شیطان را به صف آرایی می‎کشد و موجب می‎گردد انسان به مطامع فناپذیر دنیوی دل نبسته و رکون و اعتماد نداشته و پشت به عالم طبیعت و رو به سوی عالم غیب و ملکوت نماید، در این صورت آن ناملایمات و بلایا بهترین هدایای الهی خواهند بود که به انسان تقدیم می‎شوند. زیرا رسیدن به آن هدف جز با انصراف تام و تمام و روی گردانی از این نشاءه و توجه کلی به مبدأ أعلی ممکن نیست؛ چنانکه در مناجات شعبانیه آمده است: "الهی هب لی کمال الانقطاع الیک وأنر أبصار قلوبنا بضیاء نظرها الیک حتی تخرق أبصار القلوب حجب النور فتصل الی معدن العظمة ... الهی و ألحقنی بنور عزک الابهج فأکون لک عارفا و عن سواک منحرفا." و بلایا و مصائب، بسیار در این زمینه کارساز و مفیدند؛ و چه بسیار از انبیاء و اولیای الهی که به وسیله بلایا و مصائب و آزار و اذیت هایی که دیدند به مدارج عالی کمال رسیدند، و حتی به طور قطع می‎توان گفت هیچ کس همانند آنان گرفتار مصائب دنیوی نگردید و برحسب منقول برترین آنها که پیامبراکرم (ص) است فرمودند: "ما اوذی نبی مثل ما اوذیت" [هیچ پیامبری مانند من مورد آزار قرار نگرفت.]

تأثیر بلاها و صبر در قرب معنوی انسان به خداوند

و از این روست که گفته شده: "البلاء للولاء" [بلا برای نزدیک شدن و قرب به حق تعالی است.] از منظر دیگر باید گفت: همه گرفتاری ها و