جهت خود امری زیباست. ثالثا: زشتی موجودی چه بسا برای آن موجود منفعت و مصلحتی دنیوی و یا اخروی پنهان و یا آشکاری را در بر داشته باشد.
خیر بودن همه چیز در نگاه عارفانه به جهان
با یک نظر دقیق عقلی و عارفانه میتوان گفت: همه حوادثی که به دید سطحی ناملایم و ناگوارند، همگی گوارا و خیر محض اند؛ زیرا در این نظر براساس رابطه علیت و سببیت بین اشیاء، خیر آن است که باید باشد و آنچه هست آن است که باید باشد، خدای متعال جمیل و خیر محض است و همه وجودات جلوه های او میباشند و جلوه جمیل جمیل است.
علاوه بر این، تمام این حوادث در تربیت انسان و راهنمایی او به سوی کمالی که باید به آن دست یابد بسیار مؤثر است، زیرا انسان معجونی از قوا و غرایز گوناگون است، ترکیبی از قوای شهوت، غضب، وهم و عقل است که در زمین عالم طبیعت قرارگرفته است تا با ارشاد و راهنمایی و با پای خود و به اختیار خود راه تجرد و کمال و مظهریت اسماء و صفات خداوند را بپیماید؛ ولی مع الاسف بسیاری از اوقات غرق در نعمت الهی گردیده و گرفتار شهوت و غضب و وهم خود میشود و شرع و عقل و احکام آن دو را نادیده میگیرد، که اگر از این غفلت بیدار نشود در سراشیب سقوط و هبوط قرارمی گیرد؛ و یا بعضی