چنین دانشمندانی اگر چشم بصیرتشان باز و بینا باشد از عظمت این آثار قدرت به عظمت و قدرت خدا پی میبرند و طبعا حالت خشیت و خضوع برای آنان حاصل میشود. پس انبیاء و ائمه (ع) که عظمت حق را به کشف و شهود یافته اند قطعا در برابر او خاضع تر و خاشع تر خواهند بود و شیرینی و لذت پرستش و عبادت او را بیش از دیگران احساس مینمایند.
ثالثا: همه دستورات و احکام الهی که مخاطب در آنها "ناس" یا "مؤمنون" میباشد اطلاق آنها شامل همه افراد موضوع، حتی انبیاء و ائمه (ع) میباشد. وانگهی انبیاء و ائمه (ع) چون الگو و مقتدای امت میباشند باید خودشان به آن دستورات پایبند باشند تا دیگران به ضرورت و لزوم آنها پی ببرند.
و آنچه را تواریخ از زندگی انبیاء و ائمه (ع) نشان میدهد این است که آن بزرگواران عملا از همه مردم بیشتر به نماز و سایر واجبات و مستحبات و دستورات الهی پایبند بودند، و آن دعاهای خاضعانه و جانسوز بر زبانشان جاری میشده، و از خوف و ترس خدا گریه و زاری میکردند.
جنابعالی از باب نمونه به دعای کمیل از کلام امام علی (ع) و دعای ابی حمزه ثمالی از کلام امام علی بن الحسین (ع)و مناجات شعبانیه از کلام امامان (ع) و... مراجعه فرمایید. آیا این بزرگان هنوز به حق واصل نشده بودند و آن دوست پدر شما به حق واصل شده بود؟!