صفحه ۲۱۲

[غایب بودن ولی خدا، وصی دوازدهم رسول خدا و وصی امامان بعد امتداد پیدا می‎کند، ای ابوخالد به تحقیق که اهل زمان غیبت آن حضرت که او را امام می‎دانند و منتظر ظهورش می‎باشند افضل اهل هر زمانند، زیرا خدا از عقل و فهم و شناخت به اندازه ای به آنان داده که غایب بودن نزد آنان همچون حضور است، و آنان را در آن زمان همچون جهادگران با شمشیر در حضور رسول خدا(ص) قرار داده، آنان اخلاصگران به حق و شیعیان راستین و دعوت کنان به دین خدا مخفیانه و آشکارا می‎باشند؛ و فرمودند: انتظار فرج از بزرگترین فرجهاست.]

و بالاخره انتظار فرج به گفتار و شعار نیست، بلکه مقصود صبر و استقامت و مهیابودن عملی و تهیه مقدمات فرج است؛ کسی که منتظر یک مهمان عزیز است خانه را آماده، غذا را مهیا و وسایل پذیرایی را فراهم می‎کند، پس منتظران فرج آن حضرت احساس نیاز به آن حضرت و اهداف آن حضرت می‎نمایند و هر لحظه چنین می‎پندارند که حضرت ظاهر شده و از آنان برای اهداف مقدس خویش کمک و یاری می‎خواهد."

فائده وجود آن حضرت در زمان غیبت

منصور: "بالاخره بنابر گفته شما در زمان غیبت آن حضرت، فایده و نفعی از ناحیه ایشان به ما نخواهد رسید، و این با ضرورت وجود امام در همه زمانها که قبلا به اثبات آن پرداختید هیچ سازگاری ندارد، و به

ناوبری کتاب