توبه میکنند.(انما التوبة علی الله للذین یعملون السوء بجهالة ثم یتوبون من قریب...)، سوره نساء(4)، آیه 17 این قبیل افراد طبعا "عادل" هستند؛ بدین معنا که در شرایط عادی در اخلاق و اعمال خود معتدل و مستقیم میباشند، با این حال ممکن است کارهای خلاف گاهی از روی عمد از آنان صادر میشود ولی فورا توبه میکنند؛ و گاهی از روی سهو یا خطا از آنان صادر شود هرچند بر این کار خلاف عقاب و عذابی مترتب نخواهد بود چون از روی عمد و توجه انجام نشده است.
ج - کسانی که در اثر طیب ولادت و استعداد ذاتی و عنایت الهی دارای مقامات عالی روحی و معنوی میباشند، و ایمان و ترس از خدا به گونه ای در روح و جان آنان رسوخ کرده که صددرصد و در همه شرایط مانع از صدور کار خلاف از آنان میباشد؛ نه این که محال است امر خلاف از آنان صادر شود زیرا آنان نیز دارای نیروی شهوت و غضب هستند و فاعل مختار میباشند، بلکه با امکان صدور خلاف و معصیت با این قوت ایمان و مشاهده دائم راه از چاه و عنایت مستمر الهی هیچ گاه و در هیچ شرایطی کار خلاف انجام نمی دهند. پس چنین افرادی از گناه و معصیت "معصوم" و محفوظ میباشند، و طبعا بسیار کم هستند. و اگر بنا باشد آنان از ناحیه خدا امین وحی و آورنده شریعت الهی باشند همچون انبیاء و رسل، و یا حافظ شریعت از بدعتها و تغییرات باشند همچون ائمه (ع)، طبعا باید از سهو و خطا نیز معصوم باشند؛ زیرا اگر از