از باب نمونه امام محمد باقر(ع) و امام جعفر صادق (ع) از عترت پیامبر(ص) بودند، و سند ما شیعه در اکثر مسائل ابواب مختلف فقه اخبار و روایات پربار و پرمحتوای آن دو بزرگوار است، و لذا مذهب ما را مذهب جعفری مینامند؛ ولی آقایان که خود را اهل سنت میدانند فقه عترت را رها کردند و به فتواهای فقهای چهارگانه - ابوحنیفه، مالک، شافعی و احمد بن حنبل - عمل میکنند، در صورتی که سندی برای حجیت فتواهای آنان از ناحیه پیامبر(ص) ندارند؛ پس در حقیقت ما تابع سنت پیامبر(ص) میباشیم.
در ضمن توجه شود که برحسب اخبار اهل سنت لفظ "شیعه" را خود پیامبر(ص) بر پیروان علی (ع) اطلاق فرمودند:
سیوطی که از علمای معروف اهل سنت است در درالمنثور در تفسیر سوره "بینة" در ذیل آیه شریفه: (ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خیر البریة) میگوید:
1 - اخرج ابن عساکر عن جابر بن عبدالله قال: کنا عند النبی (ص) فاقبل علی (ع) فقال النبی (ص): "والذی نفسی بیده ان هذا و شیعته لهم الفائزون یوم القیامة" و نزلت: (ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خیر البریة) فکان اصحاب النبی (ص) اذا اقبل علی (ع) قالوا: جاء خیر البریة .
[ابن عساکر از جابر بن عبدالله نقل کرده که ما نزد پیامبر(ص) بودیم که علی (ع) وارد شد، پس پیامبر(ص) فرمودند: سوگند به کسی که جان