جامعه نیست بلکه این امر یکی از فروع مقامها و منصب های واقعی و تکوینی او میباشد.
امام همچون پیامبراکرم (ص) دارای مقامات عالی روحی و معنوی و ارتباط با عالم غیب و وصول به کمال انسانیت در اثر سیر معنوی الی الله و فنا در ذات و صفات خدا میباشد. امام همچون پیامبر(ص) دارای قدرت روحی و توان انجام کارهای خارق عادت در صورت نیاز میباشد. امام همچون پیامبر(ص) انسان اکمل در عصر خود و علت غایی و ثمره شیرین نظام تکوین است. امام واسطه فیض الهی است و به برکت وجود او برکات الهی بر صالح و فاجر نازل میگردد. امام بعد از پیامبر حافظ مبانی اسلام و مفسر و شارح کتاب الهی و سنت نبوی و معلم و مربی انسانها و ارائه دهنده راه رسیدن به اهداف خلقت انسانها میباشد. و همان گونه که ارسال پیامبر برای آوردن شریعت و ابلاغ آن لازم است، وجود امام نیز برای تبیین و حفظ آن از تصرفات و تغییرات لازم است.
لزوم سنخیت بین پیامبر(ص) و امام (ع)
و بر این اساس امام همچون پیامبر(ص) باید معصوم و محفوظ از هرگونه خطا و اشتباه باشد، و گرنه به او اعتماد نیست. و تشخیص چنین شخصیتی با این صفات جز از راه خدا و پیامبر(ص) میسر نیست.
لذا امامت امیرالمؤمنین (ع) و یازده فرزندش به عقیده ما از راه نص ثابت شده است. در این رابطه چند حدیث را یادآور میشوم: