آیت‌الله منتظری

خدایا همراه باش هرکه او را همراه باشد و دشمن دار هرکه با او دشمنی کند.]سیوطی، الدرالمنثور، ج 2، ص 293

و بالاخره مواردی که پیامبر(ص) علی بن ابی طالب (ع) را به عنوان وصی یا وزیر یا ولی یا مولای مؤمنین تعیین نموده اند بسیار است و بیشتر آنها را اهل سنت نیز نقل کرده اند، و در اینجا به شش مورد از آنها اشاره شد.بجاست در این زمینه به کلمات امیرالمؤمنین (ع) در نهج البلاغه - و از جمله به خطبه های 2 و 3 و 6 و اواخر خطبه 192 (خطبه قاصعه) و به نامه 62 - مراجعه شود. همان گونه که در گذشته اشاره شد جانشین پیامبر(ص) که بناست ادامه دهنده راه آن حضرت و حافظ اسلام و کاشف اسرار قرآن و مبین سنت پیامبر(ص) باشد باید همچون خود آن حضرت مراحل سیر الی الله را طی کرده باشد و دارای عصمت و مقامات عالی روحی و معنوی باشد. و تشخیص این قبیل امور جز از ناحیه خدا و رسول خدا میسر نیست. و بالاخره تعیین جانشین توسط پیامبر(ص) از روی گزاف یا هوای نفس نبوده است، زیرا قرآن کریم می‎فرماید: (و ما ینطق عن الهوی، ان هو الا وحی یوحی)سوره نجم (53)، آیات 3 و 4 [پیامبر از روی هوا سخن نمی گوید، آنچه را می‎گوید وحی است.]

دو داستان در رابطه با تعیین امام (ع) از ناحیه پیامبر(ص)

1 - جمعی از اصحاب امام صادق (ع) - و از جمله هشام بن حکم که مرد جوانی بود - نزد آن حضرت بودند، حضرت به هشام فرمودند: