صفحه ۱۴۹

کلمه "خاتم" در آیه شریفه هم به کسر "تاء" و هم به فتح آن خوانده شده، اگر به کسر باشد اسم فاعل به معنای ختم کننده و پایان دهنده می‎باشد، و اگر به فتح "تاء" باشد به معنای "مایختم به" یعنی ابزار ختم می‎باشد. عرب به مهری که در آخر نامه ها می‎زدند "خاتم" می‎گویند و چون معمولا نام خود را بر انگشتر خود حک می‎کردند و از آن به عنوان مهر استفاده می‎کردند به انگشتر نیز "خاتم" گفته می‎شد. پس برحسب آیه شریفه حضرت محمد(ص) ختم کننده نبوت و یا مهر نبوت است که طومار نبوت و پیامبری به وسیله او ختم شده است.

این که برخی از پیروان دینهای ساختگی اخیر کلمه "خاتم" را به معنای زینت گرفته اند تا آخر بودن دین اسلام را انکار نمایند و دین خود را مشروع جلوه دهند، با هیچ لغت و عرفی سازگار نیست. درست است که انگشتر یکی از زینتهاست، ولی کلمه "خاتم" به معنای زینت نیست. علاوه بر این هر شریعتی در صورت عدم خاتمیت آن، به طور صریح بشارت به آمدن شریعت آینده و پیامبر آن داده است؛ چنانکه آیین یهودیت بشارت به آمدن حضرت مسیح (ع)، و آیین مسیحیت بشارت به آمدن پیامبر اسلام و شریعت او را داده است؛ و عدم تعرض پیامبراسلام (ص) و قرآن نسبت به پیامبر دیگری برای آیندگان، خود دلیل بر خاتمیت دین اسلام می‎باشد.

ناوبری کتاب