مظهر اسم جامع "الله" میشود. این سفر دوم مردان الهی است و به آن "سفر از حق به سوی حق و همراه حق" گویند که در این مرحله جنبه ارتباط با خدا و قرب نارسی که او در سفر اول داشته، به حد کمال میرسد.
3 - پس از طی این دو مرحله و آراستن خود به صفات کمالیه حق، به امر خدا متوجه عالم ماده شده و "سفر از حق به سوی خلق" را شروع میکند؛ و در این مرحله با حفظ کمالاتی که در سفر اول و دوم به دست آورده از حالت "محو" و "صحو ناقص" به حالت "صحو تام و کامل" برمی گردد، و همه نظام وجود را یکجا مورد توجه قرار میدهد، و در این مرحله بهره ای از "نبوت" پیدا میکند، ولی این نبوت تشریعی و قانونگذاری نیست بلکه فقط اخبار از عالم غیب و به اصطلاح نبوت تعریفی است. این سفر سوم است و آن را "سفر از حق به سوی خلق همراه حق" مینامند.
4 - سپس با حفظ مراتب گذشته سفر چهارم آغاز میشود و او در بین خلق و عالم ماده سیر میکند و مصالح و مفاسد و منافع و مضار اشیاء و افعال انسانها را مورد توجه قرار میدهد، و در این مرحله است که میتواند به وسیله وحی الهی دستورات خدایی را دریافت و بر اساس آنها امر و نهی کند؛ این را "نبوت تشریعی" و یا "رسالت" میگویند. این سفر چهارم است و آن را "سفر از خلق به سوی خلق همراه حق" مینامند.