دستور به پیامبراسلام (ص) به هر دو نکته توجه داده است: "و به پادار نماز را، زیرا نماز - انسان را - از کارهای زشت و ناپسند باز میدارد، و همانا به یاد خدا بودن بزرگتر است."(و اقم الصلوة ان الصلوة تنهی عن الفحشاء و المنکر و لذکرالله اکبر)، سوره عنکبوت (29)، آیه 45
در حقیقت نماز دو خاصیت مهم دارد: 1 - انسان را از زشتی ها باز میدارد. 2 - موجب یاد خدا و ترقی و تعالی انسان است.
علاوه بر اینها وجدان انسان او را وا میدارد که در برابر احسان و نیکی شاکر باشد؛ آیا سزاوار است انسان در برابر خدایی که به او هستی داده و همیشه از انواع نعمت های خود بهره مند ساخته و میسازد بی تفاوت باشد و در برابر او کرنش نکند؟!
و بالاخره توجه به کمال مطلق و مبدأ آفرینش و خضوع در برابر او مقتضای فطرت انسانی است."(فاقم وجهک للدین حنیفا فطرة الله التی فطر الناس علیها لا تبدیل لخلق الله ذلک الدین القیم)، سوره روم (30)، آیه 30
گرایش فطری انسان به کمال مطلق
منصور: "اگر انسان به فطرت خویش رو به سوی کمال مطلق و خدای جهان دارد، پس چگونه بسیاری از انسانها منکر خدا یا غافل و بی توجه به او میباشند و بر خلاف فطرت خویش عمل مینمایند؟!"