آیت‌الله منتظری

مستحب است انسان هر وقت به یاد فردی که از دنیا رفته افتاد بگوید: (انا لله و انا الیه راجعون)؛ و نیز مستحب است برای او قرآن بخواند.

به چند حدیث در این باره توجه نمایید:

1 - امام صادق (ع): "هر مؤمنی که به بلا و سختی دچار شود و در راه تحمل آن شکیبایی و استقامت به خرج دهد همانند اجر هزار شهید برای وی خواهد بود".وسائل الشیعة، باب 76 از ابواب الدفن، ح 1، ج 3، ص 255.

2 - امام صادق (ع): "همانا خداوند عزوجل وقتی بنده ای را دوست داشته باشد بهترین فرزند او را گرفته و پیش خود می‎برد".همان، باب 72، ح 4، ص 244.

3 - امام صادق (ع): "ثواب (تحمل مصیبت) فرزندی که پیش از انسان از دنیا برود از ثواب هفتاد فرزندی که بعد از او باقی بمانند و همگی در راه خدا شمشیر زده و جهاد نمایند برای انسان بیشتر است".همان، ح 1، ص 243.

سوم: انسان در مرگ خویشان و عزیزانش نباید جزع و فزع نموده و سخنی بگوید یا کاری انجام دهد که معنایش نارضایتی از قضا و تقدیر خداوند متعال باشد؛ ولی گریه و نیز نوحه سرایی در صورتی که مشتمل بر مطالب زشت و باطل نباشد اشکال ندارد؛ در روایتی از حضرت صادق (ع) نقل شده است که حضرت ابراهیم (ع) از خداوند تقاضای فرزندی نمود که دختر باشد تا پس از مرگش برای او گریه نماید.همان، باب 70، ح 3، ص 242.

در حدیث دیگری از حضرت باقر(ع) نقل شده است: "همانا زن در ماتم و مصیبت نیازمند نوحه سرایی است تا بدین وسیله اشکش جاری شود؛ ولی نباید در ضمن نوحه سرایی کلمات باطل بگوید و نیز نباید هنگامی که شب او را فرا گرفت فرشتگان را با نوحه سرایی خویش مورد اذیت قرار دهد".همان، باب 71، ح 1.