آنچه در فصل سابق گفته شد مربوط به پاکیزگی جسم از انواع آلودگی ها و نجاست ها بود. در این فصل به بیان اموری میپردازیم که نوعی عبادت بوده و باعث پاکیزگی جان و روح انسان میشود. این امور عبارتند از:
1 - وضو؛ 2 - غسل؛ 3 - تیمم.
برخی از امور یاد شده گرچه دارای فایده بهداشتی نیز میباشند، ولی اثر بارز و روشن آنها نشان دادن حالت عبودیت و بندگی و نزدیکی به خداوند متعال است، و به همین لحاظ حتما بایستی آنها را به قصد تقرب به او انجام داد، و اگر برای خودنمایی یا انگیزه ای غیر از اطاعت فرمان پروردگار عالم باشد باطل است.
در حدیثی که فضل بن شاذان از حضرت رضا(ع) نقل نموده آمده است: "دستور به وضو و ابتدای به آن بدین جهت داده شده که بنده در پیشگاه خداوند جبار هنگام مناجات با او پاک بوده و مطیع فرامین او باشد و از هر گونه نجاست و پلیدی طاهر باشد؛ به علاوه آن که هر گونه کسالت و چرت زدن از او برطرف شده، و با قلبی پاک و پاکیزه در محضر خدای جبار قرار گیرد."وسائل الشیعة، باب 1 از ابواب الوضوء، ح 9، ج 1، ص 367.
خداوند متعال در سوره مائده پس از فرمان به وضو و غسل و تیمم و نحوه انجام آنها میفرماید: (ما یرید الله لیجعل علیکم من حرج ولکن یرید لیطهرکم )سوره مائده (5): آیه 6. یعنی: "خداوند نمی خواهد شما را در تنگنا قراردهد بلکه میخواهد شما را پاک سازد."
این پاکیزگی ظاهری همراه با پاکی از آلودگی های روحی و قلبی نتایج فراوانی را در بر خواهد داشت؛ که در اینجا به گوشه هایی از آن اشاره میشود:
.jpg)
