صفحه ۴۲۴

برگ عیشی به گور خویش فرست ____ کس نیارد ز پس، ز پیش فرست گلستان، دیباچه، ص 34.

نقل شده است حضرت علی (ع) هنگام بازگشت از جنگ صفین بر گورستان خارج کوفه مشرف گردید و در آن حال چنین گفت: ای آرمیدگان در خانه های هراسناک و جایگاههای تهی و بی آب و علف و گورهای تاریک ! ای اهل خاک ! ای تنها خفتگان ! ای وحشت زدگان ! شما از ما سبقت گرفتید و رفتید و ما در پی شما خواهیم آمد و به شما ملحق خواهیم شد. بدانید خانه هایتان مسکن دیگران شد، همسرانتان ازدواج نمودند، و ثروتهایتان تقسیم شد، این خبری است که ما داریم، نزد شما چه خبری وجود دارد؟ سپس حضرت به یاران خود نگریست و چنین فرمود: اگر به آنها اجازه سخن گفتن داده شود به شما خبر خواهند داد: (ان خیر الزاد التقوی) بهترین توشه تقوا و پرهیزکاری است.نهج البلاغة، حکمت 130، صص 383 - 384.

بسی است پرتگه اندر ره هوی، پروین
مپوی ره پوییدن: در طریقی گام نهادن. جز ره پرهیز و باش نیک انجام پروین اعتصامی، دیوان اشعار، قصیده 27، ص 263.

برای این که در صحنه زندگی دچار غفلت نگردیم و فریفته دنیا و مظاهر آن نشویم و برای سفر طولانی توشه لازم را فراهم نماییم، بایستی پیوسته یاد و خاطره مرگ را در ذهن خود زنده نگه داریم.

پیامبراکرم (ص): "خداوند کسی را که دائما به یاد مرگ باشد دوست دارد".وسائل الشیعة، باب 23 از ابواب الاحتضار، ح 2، ج 2، ص 434.

امام باقر(ع): "پیوسته به یاد مرگ باش؛ چرا که به واسطه این کار انسان نسبت به دنیا (و فریفته شدن به آن) بی رغبت می‎گردد".همان، ح 1.

امام صادق (ع): "زیرک ترین مردم کسی است که از همه بیشتر به یاد مرگ باشد".همان، ح 8، ص 436.

ناوبری کتاب