آیت‌الله منتظری

خداوند متعال در سوره "عصر" پس از سوگند به عصر و این که انسان در زیان و خسران است تنها راه جبران خسارت وی را ایمان، انجام اعمال شایسته، سفارش نسبت به انجام حق و طرفداری از آن، و بالاخره سفارش به صبر و استقامت ذکر می‎نماید.

آری چنین بهایی شایسته از دست دادن آن سرمایه گرانبهاست، بهایی که نزدیکی و قرب به خداوند متعال را دربردارد و بهشت را برای انسان به ارمغان می‎آورد.

حضرت علی (ع) می‎فرمایند: "برای جانهای شما بهایی نیست جز بهشت جاودان، پس به غیر از آن مفروشیدش".نهج البلاغة، حکمت 456، ص 442.

به هر حال همان طور که امام هادی (ع) می‎فرمایند: دنیا چون بازاری است که در آن جمعی سود برده و جمع دیگری زیان و خسران می‎نمایند،تحف العقول، ص 483. پس بیاییم در مزرعه دنیا چیزی را کشت کنیم که در جهان آخرت هنگام درو دچار غبن و خسارت نشویم؛ (ذلک یوم التغابن)سوره تغابن (64): آیه 9. یعنی: "در آن روز معلوم می‎شود چه کسی در تجارت خود برنده گشته و چه کسی بازنده شده است".

هر یک از ما سفر طولانی و راه درازی را به سوی جایگاهی بلند در پیش دارد و طبیعی است که چنین سفری زاد و توشه کافی می‎طلبد، و توشه این راه چیزی نیست جز گام برداشتن در مسیر پروردگار و اطاعت و بندگی او.