آیت‌الله منتظری

ساعات و ایام عمر انسان به سرعت می‎گذرد و از توان و قدرت بدنی و فکری او کاسته شده و نیروهای مادی و معنوی اش رو به تحلیل می‎روند، اعضای بدن انسان تا مدت معینی استعداد و توانایی خدمت به او را دارند و پس از پایان آن مدت از حرکت افتاده و دیگر قادر به انجام کاری نیستند.

انسان سرمایه دار عظیمی است که هر روز بی آن که خود بخواهد بخشی از سرمایه وجودی اش را همانند ذوب شدن یخ در اثر گذشت زمان از دست داده و به سوی زیان و خسران قهری حرکت می‎کند؛ هر نفس و ضربان قلب او یک گام او را به پایان عمر خویش نزدیکتر می‎سازد و به فرموده امام علی (ع): "نفس المرء خطاه الی اجله"نهج البلاغة، حکمت 74، ص 371. یعنی: انسان با هر نفس کشیدن گامی به سوی مرگ برمی دارد.

گرچه بسیاری از مردم علاقه مند فراموش کردن مرگ و کوچ نمودن از این دنیا هستند، اما چه سود که این سرنوشتی است قطعی که در انتظار همگان است و شتری است که بر در خانه همه خواهد خوابید؛ قرآن مجید در این باره چنین می‎گوید:

1 - (اینما تکونوا یدرککم الموت ولو کنتم فی بروج مشیدة )سوره نساء (4): آیه 78. یعنی: "هر کجا باشید مرگ شما را فرا خواهد گرفت، هر چند در قلعه های محکم قرار گرفته باشید".

2 - (کل من علیها فان ‏ و یبقی وجه ربک ذو الجلال والاکرام )سوره الرحمن (55): آیات 26 - 27. یعنی: "همه کسانی که روی آن (زمین) هستند فانی می‎شوند و تنها ذات صاحب جلال و گرامی پروردگارت باقی می‎ماند".