از جمله انسان بستگی زیادی با وضع زندگی آنها دارد و با تغییر شرایط کاملا تغییر پیدا میکند؛ امروزه دانشمندان توانسته اند تا حدودی در آزمایشگاهها طول عمر برخی از گیاهان و حیوانات را افزایش داده و حتی در برخی موارد به چندین برابر آن برسانند.
در حقیقت میتوان گفت علت اصلی مرگ موجودات پایان رسیدن عمر مشخص آنها نیست؛ بلکه مرگ آنها به واسطه اختلالاتی است که در اثر برخی شرایط و عوامل طبیعی در ساختار وجودی آنها پیدا میشود. در نتیجه اگر بتوانیم شرایط مساعد حیات یک موجود زنده را به طور نسبی فراهم کنیم از عمر بسیار بالایی برخوردار خواهد شد.
وجود انسانهایی با عمر دراز و طولانی در میان اقوام گذشته خصوصا قوم نوح - چنانکه از برخی مدارک تاریخی به دست میآید - خود گواه روشنی بر درستی این مدعاست؛ خداوند متعال در قرآن مجید در بیان تلاش حضرت نوح (ع) برای تبلیغ و دعوت مردم به سوی توحید چنین میگوید: (فلبث فیهم الف سنة الا خمسین عاما)سوره عنکبوت (29): آیه 14. یعنی: "پس نوح در میان آنها هزار سال بجز پنجاه سال درنگ نمود". در پاره ای از روایات گفته شده که ویژگی حضرت نوح (ع) - که همان طول عمر است - در حضرت قائم (ع) نیز موجود است.بحارالانوار، ج 51، ص 217.
و نیز قرآن کریم در بیان مقدار خواب اصحاب کهف چنین میگوید: (و لبثوا فی کهفهم ثلاث ماءة سنین و ازدادوا تسعا)سوره کهف (18): آیه 25. یعنی: "و آنها در غار کوه سیصد سال و نه سال هم زیادتر درنگ کردند".
مرحوم شیخ صدوق (ره) یکی از بزرگان و مفاخر شیعه در قرن چهارم کتابی دارد به نام "کمال الدین و تمام النعمة" که به واسطه خوابی که در آن حضرت حجت (ع) به او دستور تدوین چنین کتابی را داد نوشته شده است؛کمال الدین و تمام النعمة، مقدمة المصنف، ص 3. در این کتاب برای این که خیال نشود طول عمر زیاد حضرت حجت (ع) چیزی است محال و غیر ممکن، اسامی افراد
.jpg)
