آیت‌الله منتظری

بخواند، می‎تواند آن را در اول شب به جا آورد.

(مسأله 3) کسی که می‎تواند برای نماز بایستد اگر بترسد که به واسطه ایستادن مریض شود یا ضرری به او برسد، می‎تواند نشسته نماز بخواند؛ و اگر از نشستن هم بترسد، می‎تواند خوابیده نماز بخواند.

(مسأله 4) اگر در بین نماز از هر گونه ایستادن عاجز شود باید بنشیند؛ و اگر از نشستن هم عاجز شود باید بخوابد؛ ولی تا بدنش آرام نگرفته نباید چیزی بخواند.

(مسأله 5) کسی که نشسته نماز می‎خواند باید برای رکوع به اندازه ای خم شود که اگر ایستاده رکوع می‎کرد آن مقدار کمرش را خم می‎نمود، و بهتر است به قدری خم شود که صورتش نزدیک جای سجده برسد؛ و کسی که خوابیده نماز می‎خواند باید برای رکوع و سجده اشاره کند.

(مسأله 6) کسی که برای سجده نمی تواند پیشانی را بر زمین برساند، باید به قدری که می‎تواند خم شود و مهر یا چیز دیگری را که سجده بر آن صحیح است روی جای بلند گذاشته و طوری پیشانی را بر آن بگذارد که بگویند سجده کرده است؛ ولی باید کف دستها و زانوها و انگشتان پا را به طور معمول بر زمین بگذارد. و اگر هیچ نمی تواند خم شود باید برای سجده بنشیند و با سر اشاره کند؛ و اگر نتواند باید با چشمها اشاره نماید؛ و در هر دو صورت احتیاط واجب آن است که اگر می‎تواند به قدری مهر را بلند کند که پیشانی را بر آن گذاشته و تا ممکن است کف دستها و زانوها و انگشتان پا را بر زمین بگذارد؛ و اگر با سر یا چشمها هم نمی تواند اشاره کند، باید در قلب خود نیت سجده نماید و بنابر احتیاط واجب با دست و مانند آن برای سجده اشاره کند.

(مسأله 7) کسی که نماز قضا دارد باید در خواندن آن کوتاهی نکند؛ ولی در صورتی که اطمینان داشته باشد در آینده بتواند آن را انجام دهد لازم نیست فورا آن را به جا آورد.

(مسأله 8) تا هنگامی که انسان زنده است - گرچه از انجام نمازها و روزه های قضای خود ناتوان باشد - دیگری نمی تواند قضای نمازها و روزه های او را انجام دهد.

(مسأله 9) حاضر شدن به نماز جمعه و عید فطر و قربان (در زمان وجوب)