پس از آن که مراحل گوناگون جنین از قبیل نطفه، علقه، مضغه و مانند آن طی شد و دوران زندگی محدود او در شکم مادر پایان یافت، قدم به محیطی وسیعتر همراه با امکانات بیشتر میگذارد، و در این محیط جدید به حرکت تکاملی خویش ادامه داده و استعدادهای نهفته وجودش یکی پس از دیگری شکوفا میگردد پس دوران طفولیت را پشت سر گذاشته و به سوی دوران بلوغ و رشد و کمال حرکت نموده تا آنجا که در اوج قله تکامل جسمانی قرار میگیرد؛ ولی افسوس که جوانی و میانسالی نیز به سرعت میگذرد و انسان از نظر بدنی سیر نزولی خود را آغاز کرده وارد مرحله پیری میشود.
در این میان عده ای از دنیا رفته و عده دیگری به سخت ترین مرحله زندگی یعنی نهایت پیری پا میگذارند؛ در این قسمت زندگی ضعف و ناتوانی جسمی و عقلی سراغ انسان آمده و عقبگرد او شروع میشود و به تعبیر قرآن کریم: (و من نعمره ننکسه فی الخلق)سوره یس (36): آیه 68. یعنی: "هر کسی را که طول عمر دهیم او را در خلقت واژگون نموده و به عقب برمی گردانیم".