صفحه ۳۹۲

او اشکال ندارد. و بر زن نیز حرام است در روزهای عده برای کارهای غیر ضروری بدون اجازه مرد از منزل خارج شود.

ب - عده وفات

در طول تاریخ بشریت در میان قبایل گوناگون برای زن پس از مرگ شوهر آداب و رسوم خاصی وجود داشته است که برخی از آنها جز خرافه و ظلم در حق زن چیزی نبوده؛ بلکه در پاره ای موارد جنایات بزرگی را نسبت به زن به عنوان احترام به شوهر از دنیا رفته انجام می‎دادند، که از آن جمله می‎توان به موارد زیر اشاره نمود:

الف - محروم شدن زن از ازدواج مجدد برای همیشه، و گوشه نشینی وی.

ب - به سر بردن زن در کنار قبر شوهر زیر خیمه سیاه و چرکین با لباسهای کهنه و کثیف و دور از هر گونه شستشو.

ج - آتش زدن زن یا زنده به گور کردن او همراه با شوهر.

در زمان جاهلیت نیز چنانکه از روایات متعدد استفاده می‎شود در این زمینه رسومی وجود داشت که زن را در بن بست شدیدی قرار می‎داد؛ در نقلی از حضرت علی (ع) وضعیت زن پس از وفات شوهر این گونه تشریح شده است: "عده زن در جاهلیت یک سال کامل بود، و وقتی مرد از دنیا می‎رفت همسرش چیزی همانند پشگل و سرگین و مانند آن را پشت سرش پرتاب نموده و چنین می‎گفت: شوهر برای من از این پشگل پست تر است (کنایه از این که من شوهر نخواهم کرد) من نه سرمه خواهم کشید و نه موهایم را شانه خواهم زد و نه خود را خوشبو خواهم ساخت و نه تا یک سال ازدواج خواهم کرد، پس بستگان شوهر او را تا یک سال از خانه اش بیرون نمی کردند، بلکه از دارایی شوهرش در این مدت مخارج او را تأمین می‎کردند".وسائل الشیعة، باب 30 از ابواب العدد، ح 4، ج 22، ص 237؛ و نیز مراجعه شود: همان، ح 1 و 8، صص 235 و 239؛ مستدرک الوسائل، باب 26 از ابواب العدد، ح 1، ج 15، ص 362؛ بحارالانوار، ج 101، صص 188 و 191، ح 29 و 41.

ناوبری کتاب