او اشکال ندارد. و بر زن نیز حرام است در روزهای عده برای کارهای غیر ضروری بدون اجازه مرد از منزل خارج شود.
ب - عده وفات
در طول تاریخ بشریت در میان قبایل گوناگون برای زن پس از مرگ شوهر آداب و رسوم خاصی وجود داشته است که برخی از آنها جز خرافه و ظلم در حق زن چیزی نبوده؛ بلکه در پاره ای موارد جنایات بزرگی را نسبت به زن به عنوان احترام به شوهر از دنیا رفته انجام میدادند، که از آن جمله میتوان به موارد زیر اشاره نمود:
الف - محروم شدن زن از ازدواج مجدد برای همیشه، و گوشه نشینی وی.
ب - به سر بردن زن در کنار قبر شوهر زیر خیمه سیاه و چرکین با لباسهای کهنه و کثیف و دور از هر گونه شستشو.
ج - آتش زدن زن یا زنده به گور کردن او همراه با شوهر.
در زمان جاهلیت نیز چنانکه از روایات متعدد استفاده میشود در این زمینه رسومی وجود داشت که زن را در بن بست شدیدی قرار میداد؛ در نقلی از حضرت علی (ع) وضعیت زن پس از وفات شوهر این گونه تشریح شده است: "عده زن در جاهلیت یک سال کامل بود، و وقتی مرد از دنیا میرفت همسرش چیزی همانند پشگل و سرگین و مانند آن را پشت سرش پرتاب نموده و چنین میگفت: شوهر برای من از این پشگل پست تر است (کنایه از این که من شوهر نخواهم کرد) من نه سرمه خواهم کشید و نه موهایم را شانه خواهم زد و نه خود را خوشبو خواهم ساخت و نه تا یک سال ازدواج خواهم کرد، پس بستگان شوهر او را تا یک سال از خانه اش بیرون نمی کردند، بلکه از دارایی شوهرش در این مدت مخارج او را تأمین میکردند".وسائل الشیعة، باب 30 از ابواب العدد، ح 4، ج 22، ص 237؛ و نیز مراجعه شود: همان، ح 1 و 8، صص 235 و 239؛ مستدرک الوسائل، باب 26 از ابواب العدد، ح 1، ج 15، ص 362؛ بحارالانوار، ج 101، صص 188 و 191، ح 29 و 41.