چند مسأله:
(مسأله 1) بنابر مشهور "حضانت" یعنی حفظ و پرورش نوزاد پسر تا دو سال، و دختر تا هفت سال حق مادر است؛ به شرط این که مسلمان و عاقل باشد و به دیگری شوهر نکرده باشد؛ وگرنه پدر مقدم است. چنانکه این حق پس از گذشت دو سال در پسر و هفت سال در دختر مخصوص پدر است؛ ولی اگر پدر مرده باشد، مادر - هر چند شوهر کرده باشد - بر جد و دیگران مقدم است؛ و اگر مادر در زمانی که مسؤول حضانت و نگهداری کودک است بمیرد، پدر از دیگران برای نگهداری سزاوارتر است؛ و این ترتیبی که بیان شد بنابر احتیاط واجب مراعات شود.
(مسأله 2) چنانچه پدر و مادر هر دو بمیرند حق حضانت به جد پدری میرسد؛ و در صورت نبودن او وصی پدر و سپس وصی جد عهده دار تربیت و نگهداری کودک میشوند؛ و در صورتی که هیچ کدام از آنان نباشند، خویشاوندان کودک - مطابق مراتب ارث - هر کدام که نزدیکتر باشند سزاوارتر خواهند بود.
(مسأله 3) اگر پدر یا مادر صلاحیت نگهداری و تربیت کودک را نداشته و این امر موجب فساد اخلاق و سوء تربیت دینی فرزند شود، حق حضانت از او ساقط میشود؛ و در این صورت حق حضانت به ترتیب به افرادی که در مسأله پیش گفته شد منتقل میشود.
(مسأله 4) چنانچه مادر به هر دلیل شوهر دیگری کرده باشد حق حضانت او با وجود پدر از بین میرود؛ ولی چنانچه از شوهر دوم جدا شود، بعید نیست حق حضانت و نگهداری کودک دوباره به او برگردد، هر چند احوط آن است که در این مورد با یکدیگر مصالحه نمایند.
(مسأله 5) حق حضانت مادر با طلاق یا - نعوذ بالله - به واسطه زنا نمودن از بین نمی رود.
(مسأله 6) هر یک از پدر و مادر میتواند از حق حضانت خود صرف نظر کند؛ ولی آنها نمی توانند نسبت به نگهداری و تربیت فرزند کوتاهی نمایند؛ و در صورت