آیت‌الله منتظری

دوم: ادب و تربیت؛ یکی از وظایف اساسی پدر و مادر در قبال فرزند آن است که او را با روش صحیح تربیت نموده و بد و خوب را به او شناسانده و بسته به شرایط یا با تشویق و زبان رفق و مدارا یا با انذار و هشدار او را به طرف انجام کارهای خوب و شایسته سوق داده و از ارتکاب کارهای زشت و ناشایست برحذر دارند.

پیامبراکرم (ص): "هر کدام از شما که به تربیت فرزندش بپردازد، این کار برایش از این که هر روز نیم صاع طعام به فقیر صدقه بدهد بهتر است".وسائل الشیعة، همان، باب 83، ح 8، ص 476.

امام سجاد(ع) در رساله حقوق خویش چنین می‎فرمایند: "حق فرزندت آن است که بدانی او جزئی از وجود توست و در دنیا با هر خوبی و بدی که داشته باشد بالاخره منسوب به تو می‎باشد، و تو در برابر آنچه به عهده ات گذاشته شده در زمینه تربیت خوب و راهنمایی اش در مسائل اعتقادی چون خداشناسی و یاری او در اطاعت از خداوند مسؤول خواهی بود و پاداش حسن تربیت یا کیفر سوء تربیت او را خواهی دید، پس او را چنان تربیت نما که در دنیا مایه سرافرازی تو باشد و نزد خداوند معذور باشی..."تحف العقول، ص 263.

همان طور که حضرت علی (ع) به فرزندش امام حسن (ع) می‎فرماید: قلب کودک و نوجوان مثل زمین بایر و خالی است که هر بذری را در آن قرار دهند قبول نموده و پذیراست؛وسائل الشیعة، همان، باب 84، ح 6، ص 478. ولی وقتی بزرگتر شود به واسطه گرفتاریها و مشغولیتهای ذهنی که برایش پیش می‎آید فرصت و آمادگی کمتری برای این کار دارد.