آیت‌الله منتظری

پس از وضع حمل و به دنیا آمدن نوزاد دوران سخت و طاقت فرسای نگهداری و مراقبت کامل از او شروع می‎شود، دورانی که در آغاز آن مادر با ایثار و فداکاری بی نظیری از "شیر" خویش که در حقیقت شیره جان اوست غذای فرزند دلبندش را تأمین می‎نماید و در ادامه آن با سعی و تلاش بسیار زیادی در جهت برآورده ساختن نیازهای عاطفی و جسمی کودک خویش گام برمی دارد.

شرح دردها و رنجهای مادر در راه پرورش و حفظ کودک از توان نگارنده خارج است؛ همین بس که پیامبراکرم (ص) در مقام قدردانی از مادران و به پاس مشکلاتی که در زمان شیردهی متحمل می‎شوند چنین می‎فرمایند: "زن هنگامی که فرزندش را شیر می‎دهد در برابر هر مکیدنی از سوی کودک خداوند پاداش آزاد کردن برده ای از فرزندان اسماعیل را به او می‎دهد، و هنگامی که دوران شیرخوارگی کودک تمام شد یکی از فرشتگان بزرگ بر پهلوی او می‎زند و می‎گوید: برنامه اعمال خود را (چون کسی که تازه به تکلیف رسیده) از نو آغاز کن، چرا که خداوند همه گناهان تو را بخشیده است".وسائل الشیعة، باب 67 از ابواب احکام الاولاد، ح 1، ج 21، ص 451.

در نقل دیگر از ایشان آمده است: "وقتی مادر وضع حمل نمود و دوران شیردهی فرزند شروع شد، به واسطه هر بار مکیدن نوزاد خداوند نوری درخشنده را در پیش روی او در قیامت قرار می‎دهد که همه خلایق از آن به حیرت فرو می‎روند، و نیز برای او پاداش انسان روزه دار شب زنده دار نوشته می‎شود، و اگر در حالی که روزه دار است به بچه شیر دهد ثواب کسی که تمام دهر را روزه دار و شب زنده دار است برای او