صفحه ۳۳۳

نقل شده است که حضرت ابوطالب (ع) در روز هفتم ولادت حضرت محمد(ص)برای او عقیقه نمود و بستگان را برای خوردن غذا دعوت کرد، آنها گفتند: این میهمانی و دعوت چیست ؟ گفت: عقیقه است، به او گفتند برای چه نام این نوزاد را "احمد" گذاشته ای ؟ گفت: به خاطر تمجید و ستایش اهل آسمان و زمین از او.همان، ص 121، ح 57.

پیامبراکرم (ص) نیز در روز هفتم ولادت امام حسن و امام حسین (ع) برای هر کدام دو قوچ سیاه و سفید عقیقه نمود و یک ران آن را همراه با یک دینار پول برای قابله فرستاد.وسائل الشیعة، همان، باب 36، ح 5، ص 408؛ کنزالعمال، همان، ص 599، رقم 46002 و 46003.

قابل توجه این که: هنگام قربانی نمودن حیوان مستحب است برای سلامتی نوزاد دعا شود؛ و دعاهایی در روایات در این زمینه وارد شده که علاقه مندان می‎توانند به کتابهای حدیث مراجعه نمایند.وسائل الشیعة، همان، باب 46، صص 426 - 428.

همچنین باید توجه داشت مالیدن خون قربانی به سر نوزاد جایز نیست و این کار در روایت از کارهای جاهلیت شمرده شده است.همان، باب 48، ص 429.

چند مسأله:

(مسأله 1) اگر عقیقه از روز هفتم تأخیر افتد ساقط نمی شود؛ بلکه اگر عقیقه را تا وقت بلوغ کودک تأخیر اندازند مستحب است خود او هر گاه توان داشته باشد عقیقه کند؛ بلکه اگر شک داشته باشد که برای او عقیقه کرده اند یا نه باز هم مستحب است عقیقه نماید؛ هر چند سن او زیاد باشد.

(مسأله 2) بهتر است عقیقه را به طور ساده و با آب و نمک بپزند و حداقل ده نفر از مؤمنان را برای خوردن آن دعوت کنند تا از آن بخورند و برای نوزاد دعا کنند.

(مسأله 3) می‎توان گوشت عقیقه را بین مؤمنان تقسیم کرد و از آنها خواست تا

ناوبری کتاب