از نخستین روزهای انعقاد نطفه در رحم زن حالت او دگرگون گشته و زندگی جدید و پر مشقتی را آغاز مینماید؛ او بایستی با تمام توان و تحمل سختی های بی شمار دوران تکامل جنین و تحولات و دگرگونی های بسیار عجیب و پیچیده آن را پشت سر گذارد. یکی از سخت ترین دوران بارداری او "حالت ویار" است که گفته میشود بر اثر کمبود مواد غذایی است که در جسم مادر به خاطر ایثار به فرزند پیدا میشود.
هر مقدار که رشد و نمو جنین بیشتر شود از شیره جان مادر بیشتر ارتزاق میکند، به گونه ای که بر استخوانهای مادر و اعصابش اثر گذاشته و در پاره ای اوقات خصوصا در آخر دوران بارداری خواب و خوراک و آرامش و استراحت را از او گرفته و حتی راه رفتن و نشست و برخاست را برای او مشکل میسازد، ولی با وجود این با صبر و متانت تمام به عشق نوزادی که به زودی چشم به دنیا میگشاید تمام این سختی ها و ناگواری ها را تحمل مینماید.
قرآن کریم از دوره سخت و دشوار بارداری چنین تعبیر میکند: (حملته امه وهنا علی وهن )سوره لقمان (31): آیه 14. یعنی: "مادرش او را با زحمت روی زحمت حمل کرد".
در رساله حقوق حضرت سجاد(ع) در این زمینه چنین آمده است: "... تو را در شکم خود حمل نمود زمانی که هیچ کس دیگری را حمل نمی کند، و تو را با شیره جانش تغذیه نمود از چیزی که کسی به دیگری نمی دهد، با تمام حواس و اعضای خویش از تو محافظت نمود در حالی که بدین کار شاد و مسرور بود، چیزی را حمل